Kościół filialny Św. Katarzyny, wzmiankowany w 1372 r., w obecnej postaci wzniesiony został w pocz. XVI w., a następnie powiększony wg daty na szczycie wschodnim w 1598 r., przebudowany w 1712 r., restaurowany w końcu XIX w., remontowany w 1966-1968 r. Jest to budowla orientowana, wzniesiona z kamienia łamanego, na planie krzyża greckiego, o oskarpowanych diagonalnie narożach z dostawionymi zapewne nieco później ramionami transeptu, o wnętrzu nakrytym sklepieniami krzyżowo-żebrowymi, spływającymi na bogate, architektoniczne konsole. Nakryty dwuspadowymi dachami z ośmioboczną sygnaturką z latarnią. Elewacje ozdobione geometryczną dekoracją sgraffitową, a od zachodu bogaty renesansowy portal. We wnętrzu rzeźba św. Anny Samotrzeciej z XV w., barokowe ołtarze i ambona z XVIII w. oraz szereg nagrobków z XVI-XVII w.