W dniu 24 czerwca 1944 roku Dyrekcja Kolei we Wrocławiu poinformowała Wydział Kolei Żelaznych Ministerstwa Komunikacji Rzeszy, że kierownictwo budowy Schloss Fürstenstein (Zamek Książ) i działające tam biuro projektowe prof. Gieslera (podległe spółce Industriegemeinschaft Schlesie AG, realizującej przedsięwzięcie Riese) złożyło wniosek o wyrażenie zgody na budowę bocznicy kolejowej do obsługi ruchu pasażerskiego, jako odgałęzienie od linii kolejowej relacji Wrocław-Szczawienko. Zgodnie z załączonym ...
W dniu 24 czerwca 1944 roku Dyrekcja Kolei we Wrocławiu poinformowała Wydział Kolei Żelaznych Ministerstwa Komunikacji Rzeszy, że kierownictwo budowy Schloss Fürstenstein (Zamek Książ) i działające tam biuro projektowe prof. Gieslera (podległe spółce Industriegemeinschaft Schlesie AG, realizującej przedsięwzięcie Riese) złożyło wniosek o wyrażenie zgody na budowę bocznicy kolejowej do obsługi ruchu pasażerskiego, jako odgałęzienie od linii kolejowej relacji Wrocław-Szczawienko. Zgodnie z załączonym do wniosku projektem, zaplanowano budowę bocznicy normalnotorowej, peronu głównego oraz toru do przetaczania lokomotywy. IG Schlesien zobowiązała się pokryć wszystkie koszty budowy oraz zabezpieczyć niezbędne materiały budowlane i deficytowe metale szlachetne. W dniu 11 lipca 1944 Ministerstwo Komunikacji w trybie pilnym zaakceptowało wniosek na budowę bocznicy i poleciło Dyrekcji Kolei we Wrocławiu uzgodnienie trybu budowy niezbędnego semafora oraz dodatkowego sygnału wejściowego na stacji Szczawienko. Można przyjąć, że pod koniec lipca 1944 roku rozpoczęto budowę bocznicy. Według "wykazu bocznic kolejowych eksploatowanych przez Wojsko Polskie i Radzieckie oraz bocznic budowanych przez Niemców dla celów wojskowych” - bocznica miała 490 mb długości. Do dziś pozostały fragmenty peronu za wschodnią granicą Palmiarni i nasyp kolejowy po rozebranej bocznicy. Sama stacyjka według kasztelana P. Fichtego miała pełnić rolę dworca dyplomatycznego o nazwie Lämmerteich (od leżącego po sąsiedzku stawu?). Do dziś stoi tam mały budynek, który w lokalnej prasie w 1955 roku nazwano, zapewne z braku dostatecznej wiedzy, Dworcem Hochbergów. Źródło: Kalendarium wojenne Zamku Książ, pod red. Mykytyszyna M., przy współudziale Owczarka R.
/Petroniusz/
Pokaż więcej
Pokaż mniej
2
/
