Przedwojenny ołtarz główny wrocławskiej katedry został ufundowany w 1591 r. przez biskupa Andreasa von Jerina (1585-1596). Jego wykonawcami byli Paul Nitsch (część złotnicza) i Bartholomaeus Fichtenberger (malarstwo tablicowe). Częściowo zniszczony w 1632 r. w czasie najazdu wojsk szwedzkich i saksońskich. Żołnierze ukradli srebrne blachy stanowiące tylne ściany ołtarza uszkadzając skrzynie i boczne skrzydła. Odrestaurowany przez kanonika Philippa Jacoba von Jerina, siostrzeńca fundatora. W miejsce blach zamontowano sukna ozdobione srebrnymi gwiazdami i rozetkami. Po 5 września 1944 r. zdemontowano, zabezpieczono i ukryto skrzydła boczne oraz elementy i figury srebrne. W prezbiterium pozostawiono pustą skrzynię centralną i predellę, które spłonęły podczas pożaru katedry 2 kwietnia 1945 r. Po wojnie odnalezione elementy ołtarza rozdzielono. Skrzydła boczne z malowidłami Fichtenbergera trafiły do kościoła pokolegiackiego św. Stanisława w Szamotułach a srebrne figury i ornamenty do skarbca katedralnego. Dzięki intensywnym staraniom ówczesnego biskupa Bolesława Kominka, w 1965 r. skrzydła malarskie wróciły do Wrocławia i zostały wyeksponowane w Muzeum Archidiecezjalnym. Ponownie częściowo zrekonstruowany ołtarz (tzw. rekonstrukcja muzealna) można było zobaczyć na wystawie prezentowanej w Muzeum Narodowym, która trwała od 12.06.2017 r. do 24.09.2017 r. Ciesząca się ogromną popularnością wśród mieszkańców Wrocławia wystawa (odwiedziło ją ok. 50.000 osób) zapewne wpłynęła na podjęcie przez władze miasta i kurii decyzji o jego rekonstrukcji i ponownym umieszczeniu w prezbiterium. W dniu 11.01.2018 r. list intencyjny w sprawie rekonstrukcji ołtarza podpisali: metropolita wrocławski abp Józef Kupny, prezydent miasta Rafał Dutkiewicz, a także proboszcz parafii katedralnej ks. Paweł Cembrowicz i dyrektor Muzeum Narodowego we Wrocławiu dr hab. Piotr Oszczanowski. Według nieoficjalnych informacji rekonstrukcja i powrót ołtarza na dawne miejsce potrwa dwa lata.
(opracowanie: Michael Vratislaviensis, na podstawie książki Jacka Witeckiego "Skarbiec złotnictwo Archikatedry Wrocławskiej", informacji prasowych i własnych)