4
 |
 |
||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Papierfabrik Krappitz AG rozpoczęły działalność przy dzisiejszej ulicy Opolskiej w roku 1900. Inwestorem była spółka Niess u. Werle z Wrocławia. Początkowo produkowany był tylko półprodukt sprzedawany do innych fabryk na Śląsku, od 1905 roku produkowano papier gazetowy. (...)
Większość produkcji transportowana była Odrą, mniej - koleją. (...) Akcjonariusze Papierfabrik Krappitz AG kupili statek parowy oraz wybudowali odcinek kolejki wąskotorowej do nabrzeża Odry i bocznicę kolejową. Większość produkcji ...
Papierfabrik Krappitz AG rozpoczęły działalność przy dzisiejszej ulicy Opolskiej w roku 1900. Inwestorem była spółka Niess u. Werle z Wrocławia. Początkowo produkowany był tylko półprodukt sprzedawany do innych fabryk na Śląsku, od 1905 roku produkowano papier gazetowy. (...)
Pokaż więcej
Pokaż mniej
Większość produkcji transportowana była Odrą, mniej - koleją. (...) Akcjonariusze Papierfabrik Krappitz AG kupili statek parowy oraz wybudowali odcinek kolejki wąskotorowej do nabrzeża Odry i bocznicę kolejową. Większość produkcji papieru wysyłana była za granicę: do krajów śródziemnomorskich i na Bliski Wschód. (...) Za  .
__________________________________________ Zakłady papiernicze w Krapkowicach - przed II wojną światową działały równocześnie w Krapkowicach trzy zakłady papiernicze. Pierwszy - „Papierfabrik Krappitz AG” rozpoczęły działalność przy dzisiejszej ulicy Opolskiej w roku 1900. Inwestorem była spółka Niess u. Werle z Wrocławia. Początkowo produkowany był tylko półprodukt sprzedawany do innych fabryk na Śląsku, od 1905 roku produkowano papier gazetowy. Drugi zakład otworzył po sąsiedzku - w odległości zaledwie kilkuset metrów w 1903 roku hrabia Hugo Lazy Arthur Henckel von Donnersmarck. Była tu początkowo produkowana celuloza siarczynowa. Po kilku latach fabryka została rozbudowana o oddział papierni. Odtąd używała nazwy - „Graflich Henckel’sche Cellulose und Papierfabrik Krappitz AG”. Dyrekcja mieściła się w Bytomiu. Trzecią fabrykę otworzył w 1903 roku hrabia Heinrich von Haugwitz. „Graf Haugwitz’sche Holzstoff Nd Pappenfabrik Krappitz” mieściła się też w sąsiedztwie, nieopodal dworca kolejowego. Produkowano tu tekturę i papę. Zakład stał tu już wcześniej, ale produkował brykiety. Hrabia był człowiekiem bardzo przedsiębiorczym, widząc że ta gałąź przemysłu jest bardzo rozwojowa zmienił branżę. Wybór tektury był dobra decyzją. 80 procent produkcji transportowana była niedaleko do fabryki butów Baty w Otmęcie: na pudełka oraz wkładki do obuwia. - To był okres wielkiego rozwoju gospodarczego Krapkowic - mówi lokalny historyk-amator, Norbert Pawleta. - Z małego miasteczka przeobraziły się w silny i dynamiczny ośrodek przemysłowy. - Wystarczy spojrzeć, jak rosła liczba mieszkańców. Historycy podają, że w 1861 roku było ich 2000. W 1900 r. - 2758, a w 1913 r. - 2900. Złożyło się na to kilka przyczyn, ale najważniejszą było zapotrzebowanie na pracowników zakładów papierniczych. łaściciele krapkowickich fabryk zmienili częściowo produkcję. Zamiast papieru powstawała głównie celuloza wykorzystywana w przemyśle zbrojeniowym oraz tekstylnym. W 1916 roku w zakładzie Henckla Donnersmarcka wybuchł wielki pożar. Spaliła się cała hala wraz z maszynami. Została odbudowana dopiero po wojnie. Potem nadszedł kryzys gospodarczy, zakłady zaczęły zwalniać pracowników i Krapkowice zaczęło trapić bezrobocie. W 1920 roku fabryka papieru przejęta została przez spółkę akcyjną Hartmann u. Co Zellstoff Und Papierbetrieb GmbH w Szczecinie - Dąbiu. Ożywienie gospodarcze przyniosły dopiero rządy Hitlera. W 1938 roku koncern Hartmanna zatrudniał aż 2800 osób, a fabryka Hagwitza - mniejsza i bardziej nowoczesna - 280. Zapotrzebowanie na papier, a przede wszystkim worki na cement rosło w wielkim tempie. W 1933 roku „Natronag” wyprodukował 20,1 ton celulozy, 10,7 t. papieru i 26 tys. worków. W 1939 roku liczby te wynosiły odpowiednio: 41,3 ton celulozy, 23,7 - papieru i 66,8 tys. sztuk worków. Aby ograniczyć zapylenie nad miastem zbudowano 96-metrowy komin, podobno najwyższy w tym czasie na Śląsku Opolskim. Dobrą koniunkturę przerwała II wojna światowa. Zapotrzebowanie na papier gwałtownie zmalało, zaczęło też brakować rąk do pracy. Do krapkowickich zakładów skierowano jeńców brytyjskich, a potem również radzieckich. Przywożono też z Polski robotników przymusowych. 1945 roku zakłady papiernicze w Krapkowicach przejęła fabryka celulozy i papieru w Kaletach. W publikacjach powojennych podawano, że Niemcy wywieźli większość maszyn w głąb Rzeszy i był problem z ich skompletowaniem. Norbert Pawleta mówi, że maszyny powywozili jednak Rosjanie. Dzień przed ich wejściem do Krapkowic zakłady pracowały pełną parą. - Maszyny miały jechać, ale do Rosji, w trakcie transportu nadeszły rozkazy, że pociąg jest potrzebny do ważniejszego zdania i żołnierze powyrzucali wszystko z wagonów w pola - relacjonuje Pawleta. - Długo trwało, aby pozbierać je potem i zmontować z powrotem. Produkcja celulozy została wznowiona w 1946 roku, a papieru rok później. Za
|
|||||||||||||||||||||||||
/
|
||
|
||
|
||
|
|
|||||||||||
Zakłady Papiernicze (Metsä Tissue Krapkowice) na innych fotografiach
|
|||||||||||
|
|
|||||||||||
|
||
|
||
|
|
||
 |
|
||
|---|---|---|---|