3
 |
 |
||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
W latach 1925–1929 zakłady Linke-Hofmann-Werke we Wrocławiu zbudowały dla Wrocławia 232 wagony, którym przydzielono numery taborowe 1001–1232. W dokumentacji produkcyjnej wagony silnikowe oznaczono symbolem T-25, zaś wagony doczepne (ostatnie 50 z listy taborowej) symbolem B-25. Wagony jako doczepne eksploatowane były do około 1939 roku. W żargonie i w literaturze noszą oznaczenie ''LH''.
Nadwozie wagonów składało się ze spawanego szkieletu, do którego setkami nitów przytwierdzono blachy poszycia. ...
W latach 1925–1929 zakłady Linke-Hofmann-Werke we Wrocławiu zbudowały dla Wrocławia 232 wagony, którym przydzielono numery taborowe 1001–1232. W dokumentacji produkcyjnej wagony silnikowe oznaczono symbolem T-25, zaś wagony doczepne (ostatnie 50 z listy taborowej) symbolem B-25. Wagony jako doczepne eksploatowane były do około 1939 roku. W żargonie i w literaturze noszą oznaczenie ''LH''.
Pokaż więcej
Pokaż mniej
Nadwozie wagonów składało się ze spawanego szkieletu, do którego setkami nitów przytwierdzono blachy poszycia. Posiadało obszerne, kanciaste pomosty z zasuwanymi drzwiami wejściowymi oraz pojedynczymi, niesymetrycznie umiesczonymi przesuwnymi drzwiami do części środkowej. W części pasażerskiej w oryginale wagony posiadały szereg poprzecznych ławek z przekładanymi oparciami, które konduktor przekładał po dojechaniu na kraniec wekslowy (szczytowe ławki były stałe). Prawdopodobnie we wszystkich wagonach siedzenia były miękkie. Przedział pasażerski był siedmiookienny. Okna były wąskie i posiadały odchylane górne części (ale tylko pięć środkowych, skrajne, mimo że przedzielone – były stałe). Okna boczne na pomostach, te bliższe środka wagonu dawało się opuszczać, zaś czołowe były podwójne i można było tylko przesuwać na boki. Podwozie zostało podwójnie odresorowane. Nie było widać drugiej partii piór resorów, gdyż te znajdowały się nad maźnicami, ale po wewnętrznej stronie górnej ramy podwozia. Wagony posiadały układ hamulcowy z solenoidem. Pojazdami kierowało się za pomocą nastawników typu OF7A produkcji Siemensa. W dachu wagonu na styku części pasażerskiej z pomostami umieszczono po dwa wywietrzniki. Podstawowe parametry techniczne: długość pudła 9400 mm długość pomostu 2150 mm szerokość 2150 mm wysokość 3240 mm liczba miejsc siedzących 20 liczba miejsc stojących 30 rozstaw osi 2500 mm średnica kół 800 mm waga 11 200 mm bogdanow |
|||||||||||||||||||||
|
||
|
||
|
||
|
|
|||||||||||
Tramwaje Linke-Hofmann na innych fotografiach
|
|||||||||||
|
|
|||||||||||
|
||
|
||
|
|
||
