W XIX w. Sokołowsko funkcjonowało jako uzdrowisko, jedno z ważniejszych i bardziej znanych w Europie. To tu zastosowane zostały pionierskie metody kuracji w schorzeniach układu oddechowego, przede wszystkim w gruźlicy płuc. Podstawą leczenia był mikroklimat posiadający czyste powietrze, znaczne nasłonecznienie a położenie w kotlinie sprawiało, że miejscowość była dobrze osłonięta od wiatru. Metody i sposoby leczenia z Görbersdorfu (od 1946 Sokołowsko) dały początek innym europejskim ośrodkom, m.in. ...
W XIX w. Sokołowsko funkcjonowało jako uzdrowisko, jedno z ważniejszych i bardziej znanych w Europie. To tu zastosowane zostały pionierskie metody kuracji w schorzeniach układu oddechowego, przede wszystkim w gruźlicy płuc. Podstawą leczenia był mikroklimat posiadający czyste powietrze, znaczne nasłonecznienie a położenie w kotlinie sprawiało, że miejscowość była dobrze osłonięta od wiatru. Metody i sposoby leczenia z Görbersdorfu (od 1946 Sokołowsko) dały początek innym europejskim ośrodkom, m.in. sławnemu kurortowi w szwajcarskim Davos.
Pokaż więcej
Pokaż mniej
Osobą, która odegrała kluczową rolę dla Sokołowska, była postać dr Hermana Brehmera. To właśnie on uruchomił tu pierwsze na świecie specjalistyczne sanatorium dla gruźlików, w którym zastosował nowatorską metodę leczenia klimatyczno - dietetycznego, osiągając zdumiewające wyniki. Görbersdorf od razu zaczęło się cieszyć sławą i stało się modną miejscowością uzyskując miano „śląskiego Davos”, chociaż to raczej Davos powinno być nazywane „szwajcarskim Sokołowskiem”, bowiem tamtejszy ośrodek leczenia gruźlicy powstał na wzór Sokołowska. Sam budynek byłego Sanatorium dr Brehmera zasługuje na uwagę ze względu na architekturę oraz jego przyszłe plany zagospodarowania turystyczno-kulturalnego. Architektura Byłe Sanatorium dr Brehmera obecnie zwane Grunwaldem mieści się przy ul. Głównej w Sokołowsku i jest wpisane do rejestru zabytków pod nr 1888, decyzją z dnia 19.12.1966 r. Budynek jest murowany z cegły na zaprawie wapiennej, a jego elewację pokrywa czerwona cegła klinkierowa. Prezentuje styl neogotyku z delikatnymi wpływami stylu orientalnego. W niektórych miejscach konstrukcja jest drewniana o szkielecie wypełnionym cegłą. Budynek jest rozbudowany i posiada liczne wieże, wykusze oraz otwory okienne o ostrych lub łagodnych łukach, a także balkony z ceglanymi ornamentami. Dachy są natomiast drewniane, wielospadowe pokryte łupkiem i dachówką ceramiczną oraz szkliwioną cegłą w zwieńczeniu wieży części środkowej z zachowanymi dekoracyjnymi obróbkami blacharskimi. Budynek posiada dwie klatki schodowe, przy czym na uwagę zasługuje zwłaszcza główna klatka schodowa, gdzie prowadzą schody trójbiegowe łamane z kamiennymi stopniami, nakryte sklepieniem krzyżowym. Na ścianach i sklepieniach klatki widniały kiedyś polichromie z kartuszami zawierającymi napisy odnoszące się do filozofii głoszonej przez dr Brehmera. Sanatorium dr Brehmera było bogatą budowlą posiadającą liczne filary, pilastry, łukowe portale wokół okien i drzwi, potężne kolumny podtrzymujące sklepienia z równie wymyślnymi bazami i wieńczącymi je kapitelami z abakusami. Również wnętrza były bogato zdobione, o czym świadczą polichromie na ścianach oraz kafelki z Delft. Jednocześnie na uwagę zasługuje fakt, że stan budynku nie jest zadawalający i wymaga natychmiastowych prac zabezpieczających konstrukcję i więźbę dachową. Halina Bernatt |
|||||||||||||||||||||||||
|
||
Międzynarodowe Laboratorium Kultury (d. sanatorium Grunwald) na innych fotografiach | ||
|
||