3
 |
 |
||||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Scarlett: Fabryka Porcelany Carla Tielscha na Starym Zdroju: Fabryka została założona przez wałbrzyskiego radcę handlowego Carla Tielscha. Początkowo mała wytwórnia stała się szybko sprawnie prosperującym zakładem by w latach 30-tych zostać zakupiona przez znany i wielki już ówcześnie koncern produkcji porcelany Hutchenreutera. W 1945 roku - już na terenie Rzeczypospolitej Polskiej ta fabryka porcelany stała się własnością państwa pod nazwą Zakłady Porcelany Stołowej "Wałbrzych" . W 1992 roku została ...
Scarlett: Fabryka Porcelany Carla Tielscha na Starym Zdroju: Fabryka została założona przez wałbrzyskiego radcę handlowego Carla Tielscha. Początkowo mała wytwórnia stała się szybko sprawnie prosperującym zakładem by w latach 30-tych zostać zakupiona przez znany i wielki już ówcześnie koncern produkcji porcelany Hutchenreutera. W 1945 roku - już na terenie Rzeczypospolitej Polskiej ta fabryka porcelany stała się własnością państwa pod nazwą Zakłady Porcelany Stołowej "Wałbrzych" . W 1992 roku została sprywatyzowana i do dziś jest Spółką Akcyjną której głównymi właścicielami są Rodziny Świerczyńskich i Kułakowskich z 15 % udziałem Skarbu Państwa . W Fabryce Porcelany "Wałbrzych" S.A. z powodzeniem kontynuuje się stukilkudziesięcioletnią tradycję produkcji doskonałej porcelany stołowej . W historii porcelany europejskiej fabryka ta zawsze była w czołówce postępu techniczno - technologicznego w wielkoprzemysłowej produkcji. Była więc jedną z pierwszych fabryk na terenie Niemiec a później Polski , która posiadała - potężny i nowoczesny na owe czasy - piec tunelowy do wypalania porcelany . Później od lat 60 - tych była zawsze pierwszą w opracowywaniu i wdrażaniu własnych nowoczesnych rozwiązań szczególnie w technologii zdobnictwa i modelarstwa ceramicznego, którymi dzieliła się ze wszystkimi fabrykami tej branży w Polsce.
Pokaż więcej
Pokaż mniej
Ragnar: W 1992 r. Ministerstwo Przekształceń Własnościowych podjęło decyzję o sprywatyzowaniu Fabryki Porcelany Stołowej „Wałbrzych”. Decyzja wywołała zdziwienie osób zorientowanych w realiach funkcjonowania zakładu. Większość produktów zakładu trafiała na eksport, co przekładało się na solidny zastrzyk dewizowy dla polskiej gospodarki. Przetarg na zakup fabryki wygrali Henryk Świerczyński, przedsiębiorca z Wałbrzycha wspólnie z lekarzem Wiesławem Kułakowskim. Szybko okazało się, że deklaracje nowych właścicieli dotyczące inwestowania w fabrykę i unowocześniania jej produkcji są bez pokrycia. Nowy zarząd podejmując stosowne uchwały zaczął wypłacać sobie potężne pensje, co potwierdził raport NIK. Na koniec grudnia 1993 r., średnie wynagrodzenie jednego pracownika fabryki wynosiło zaledwie 473,90 zł. Natomiast miesięczne wynagrodzenie prezesa Rady Nadzorczej Spółki Porcelana „Wałbrzych” S.A. wynosiło 15 tys. dolarów amerykańskich! Wiceprezesie dostawali po 8 tys. $, sekretarz 2 tys. $, a pozostali członkowie rady nadzorczej - 1 tys. $. Raport NIK wykazał również, że Ministerstwo Przekształceń Własnościowych sprzedając fabrykę spółce „S and K Holding Ltd”, nie sprawdziło jej wiarygodności finansowej oraz tego, że nie miała ona jakiegokolwiek doświadczenia związanego z produkcją i handlem porcelaną. Spółka, która kupiła „Wałbrzych” została zarejestrowana 16 czerwca 1992 r., a więc na nieco ponad dwa miesiące przed podpisaniem z Ministerstwem Przekształceń Własnościowych umowy. Mało tego, nie dysponowała własnymi środkami finansowymi. Pod rządami nowego właściciele sytuacja finansowa fabryki stawała się coraz gorsza. Dochodziło do strajków załogi. Doszło nawet do tego, że zbulwersowani pracownicy siłą wtargnęli do gabinetu prezesa, a ten w obawie o bezpieczeństwo oddał trzy strzały ostrzegawcze z broni palnej. Musiała interweniować policja. Krótko po tych wydarzeniach prezes Henryk Świerczyński poważnie zachorował i zmarł. Wdowa po prezesie wprowadziła w fabryce autokratyczne rządy, co nie wychodziło zakładowi na dobre. Fabryka stanęła na krawędzi bankructwa. Pracownicy zaczęli masowo się zwalniać nie widząc dalszych perspektyw. Na szczęście udało się uniknąc czarnego scenariusza. W 2007 r. fabrykę kupiła firma Jaro z Jaroszowa. Zakład zaczął wychodzić z długów i zdobywać nowe rynki zbytu, przede wszystkim poza granicami Polski. Niestety na początku 2011 r. fabryka z przyczyn od siebie niezależnych wpadła w tarapaty finansowe, z których się już nie wygrzebała. Powodem problemów była tzw. „arabska wiosna”, która ogarnęła m.in. Egipt.Tam trafiała znaczna część produkcji „Wałbrzycha”. Nowe władze egipskie czasowo wstrzymały wszystkie operacje finansowe z zagranicą. Wałbrzyska fabryka pozostała bez pieniędzy na zakup surowców i opłaty, głównie za dostarczany do zakładu gaz. Rządy w zakładzie przejął syndyk, któremu udało się w październiku 2011 r. sprzedać go firmie Finader S.A. z Warszawy. Jej przedstawiciele, mimo składanych deklaracji nie wznowili produkcji. W 2012 r. fabryka została zamknięta. Jeszcze za rządów syndyka władze Wałbrzycha odkupiły od niego wszystkie formy, które znajdowały się w zakładzie. Trafiły one do Centrum Ceramiki Unikatowej, które działa na terenie Starej Kopalni w Wałbrzychu. Na dzień dzisiejszy (połowa roku 2016) zabudowania zakładu są w totalnym rozkładzie... Źródło: 
|
|||||||||||||||||||||||||||||||
/
|
||
|
||
|
||
|
|
||
| Fabryka Porcelany Wałbrzych (dawna) na innych fotografiach | ||
|
|
||
|
||
|
||
|
|
||
 |
|
||
|---|---|---|---|