 |
 |
||||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Niekorzystny wpływ I Wojny Światowej na dzieci z gmin uprzemysłowionych zwróciły uwagę opinii publicznej, szczególnie w kręgach nauczycielskich. Zaczęgo głośno mówić o konieczności utworzenia większej ilości lepiej wyposażonych prewentoriów. Pod Zarządem Wałbrzyskich Lekarzy utworzony został komitet, który przyjął sobie za zadanie ich zorganizowanie. Właśnie działanie Zarządu sprawiło, że Gmina (Dittersbach) zezwoliła na powstanie prewentorium i przeznaczyła na to środki finansowe. 10 marca 1920r. ...
Niekorzystny wpływ I Wojny Światowej na dzieci z gmin uprzemysłowionych zwróciły uwagę opinii publicznej, szczególnie w kręgach nauczycielskich. Zaczęgo głośno mówić o konieczności utworzenia większej ilości lepiej wyposażonych prewentoriów. Pod Zarządem Wałbrzyskich Lekarzy utworzony został komitet, który przyjął sobie za zadanie ich zorganizowanie. Właśnie działanie Zarządu sprawiło, że Gmina (Dittersbach) zezwoliła na powstanie prewentorium i przeznaczyła na to środki finansowe. 10 marca 1920r. od Urzędu Skarbowego Rzeszy pozyskano barak (znajdował się na wschód od Góry Zamkowej). Już wkrótce odbyło się otwarcie samodzielnej jednostki – (Waldheimstätte) – w której dzieci mogły znaleźć schronienie i wyżywienie przez okres 6 tygodni. W ciągu istnienia prewentorium przewinęło się przez nie 519 chłopców i 544 dziewczynki. Sukces był niewątpliwy. Wśród dzieci – gości tego obiektu – zanotowano przyrost wagi nawet do 12 funtów. Niestety, w związku z kryzysem gospodarczym, dnia 01.08.1931 roku prewentorium, po 11 latach istnienia, zostało zamknięte. Przekształcono je później w schronisko młodzieżowe – zlikwidowane zaraz po II Wojnie Światowej. Obecnie (2009) o istnieniu baraku przypominają tylko schody, studzienki rewizyjne i dawna piwniczka.
Pokaż więcej
Pokaż mniej
Myślę, że warto przybliżyć czasy przed powstaniem Waldheimstätte, ponieważ jest to temat równie interesujący: Związek Prowincjonalny ds. walki z gruźlicą uznał, że ważne jest nie tylko poradnictwo dla osób z chorobą płuc, ale również zajęcie się dziećmi zagrożonymi tymi chorobami, na co zwrócił władzom uwagę już przed wojną (pierwszą – przyp. red.). Wpływom Związku zawdzięcza się powstanie w roku 1912 domu dla nieletnich w wieku 7-13 lat, podejrzanych o gruźlicę (Nacht-Walderholungsstätte) (brak informacji, gdzie ten obiekt się znajdował – przyp. red.). Dzieci w pierwszej części dnia uczyły się w szkole, od godz. ok. 17.00 przebywały w prewentorium, gdzie pod okiem nauczycieli odrabiały lekcje. O godz. 19.00 odbywała się kąpiel, po której dzieci jadły kolację: zupę mleczną i chleb z masłem (a dwa razy w tygodniu zupę grochową, fasolową lub z soczewicy). Śniadanie, po porannym myciu, również składało się z zupy mlecznej i chleba z masłem. W prewentorium mogło przebywać równocześnie 14 dzieci. Źródło: Forschungen zur Geschichte des Waldenburger Berglandes. Herausgegeben vom Gemeindevorstand der Industrielandgemeinde Dittersbach. 1932. |
|||||||||||||||||||||||||||||||
/
|
||
|
||
|
||
 |
|
||
|---|---|---|---|