 |
 |
||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Rys historyczny i stan obecny: Pierwsza wzmianka o miejscowości pochodzi już z 1203 r. Na przełomie XIII i XIV w. w Pągowie istniał już drewniany kościół. Trudno ocenić kiedy wioska stała się majątkiem rycerskim, pierwsze pewne informacje o właścicielach pochodzą dopiero z XVII w. Pągów w tym czasie należał do Konrada Seultetusa von Pangau, następnie Wenzela von Otterwolfa, Hansa von Strachwitza, Wacława von Aulock (wzmiankowany w 1641 r.), rodu von Blanckenstein (od 1666 r.). Ta ostatnia rodzina ...
Rys historyczny i stan obecny: Pierwsza wzmianka o miejscowości pochodzi już z 1203 r. Na przełomie XIII i XIV w. w Pągowie istniał już drewniany kościół. Trudno ocenić kiedy wioska stała się majątkiem rycerskim, pierwsze pewne informacje o właścicielach pochodzą dopiero z XVII w. Pągów w tym czasie należał do Konrada Seultetusa von Pangau, następnie Wenzela von Otterwolfa, Hansa von Strachwitza, Wacława von Aulock (wzmiankowany w 1641 r.), rodu von Blanckenstein (od 1666 r.). Ta ostatnia rodzina związała się z miejscowością na prawie dwieście lat, posiadała w Pągowie dwór, zniszczony w 1700 r. i zapewne odbudowany w latach następnych. W 1840 Johan Albert von Blanckenstein sprzedał posiadłość Adolfowi von Randowowi, który już cztery lata później odsprzedał ją Augustowi Scholtzowi. Następnie w latach 1864-1889 majątek należał do prof. dr Augusta Belocha. W latach 1875/76 ufundował on istniejący do dzisiaj pałac. Po 1889 r. do końca drugiej wojny światowej dobra w Pągowie były własnością rodziny Paula Scholza. Za rządów tej rodziny pałac dwukrotnie przebudowano, w latach 1918-19 i w 1937 r., nadając mu obecny wygląd. Po 1945 r. majątek w Pągowie upaństwowiono, tworząc na bazie dawnego folwarku Państwowe Gospodarstwo Rolne, a rezydencję właścicieli przeznaczono na biura. W 1993 r. spółka „Pagro” wydzierżawiła od AWRSP majątek zlikwidowanego PGR-u. Firma ta do dziś zarządza obiektem. Pałac i budynki gospodarcze są dobrze utrzymane. Zabytek można zobaczyć z zewnątrz.
Pokaż więcej
Pokaż mniej
Neoklasycystyczny dwór to budynek murowany z cegły, potynkowany, wzniesiony na planie prostokąta, wysoko podpiwniczony, dwukondygnacjowy, nakryty wysokim czterospadowym dachem wykonanym z dachówki. Fasada (elewacja północna) siedmioosiowa z centralnym portykiem filarowo-kolumnowym podtrzymującym taras na wysokości drugiej kondygnacji. Na osi elewacji tylnej niewielki kamienny taras. Elewacje skromnie ozdobione, z boniowanym przyziemiem. Część otworów okiennych w prostokątnych obramowaniach, nad niektórymi gzymsy nadokienne. Na zachód od pałacu znajduje się klasycystyczna oficyna zbudowana w 1835 r., na południe od rezydencji w XIX w. utworzono park krajobrazowy. W drzewostanie parku występują głównie gatunki liściaste: platan klonolistny, buk zwyczajny, klon pospolity, kasztanowiec zwyczajny i lipy drobno – oraz szerokolistne. Budynki gospodarcze dawnego folwarku zbudowano wokół dwóch dziedzińców. Wśród nich wyróżniają się zlokalizowane na północ od rezydencji: trójkondygnacjowy spichlerz, obora z ryzalitami zwieńczonymi schodkowymi szczytami i dawna gorzelnia zmieniona na budynek mieszkalny. Damian Dąbrowski, Sierpień 2010 r. za 
|
|||||||||||||||||||||||||
/
|
||
|
||
|
||
 |
|
||
|---|---|---|---|