4
 |
 |
||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Huta Wilhelma w Iławie (Szprotawie), niem. Wilhelmshütte Eulau bei Sprottau, zał. w 1828 roku na miejscu wcześniejszej huty-kuźnicy bazującej na rodzimej rudzie darniowej żelaza. Zlokalizowana nad rzeką Bóbr.
Jeszcze w 1828 roku do huty włączono nowy oddział - zakład wyrobów emaliowanych. W roku następnym hutę poszerzono o wydział produkcjo maszyn rolniczych. Od lat 60. XIX wieku huta produkowała m.in. kotły parowe Corliss`a, sprzedawane na rynek niemiecki oraz do Anglii i Rosji, a także pompy ...
Huta Wilhelma w Iławie (Szprotawie), niem. Wilhelmshütte Eulau bei Sprottau, zał. w 1828 roku na miejscu wcześniejszej huty-kuźnicy bazującej na rodzimej rudzie darniowej żelaza. Zlokalizowana nad rzeką Bóbr.
Pokaż więcej
Pokaż mniej
Jeszcze w 1828 roku do huty włączono nowy oddział - zakład wyrobów emaliowanych. W roku następnym hutę poszerzono o wydział produkcjo maszyn rolniczych. Od lat 60. XIX wieku huta produkowała m.in. kotły parowe Corliss`a, sprzedawane na rynek niemiecki oraz do Anglii i Rosji, a także pompy i bojlery wodne dostarczane na Dolny i Górny Śląsk oraz dla saksońskiego górnictwa. Szczególnie rozwinęła się produkcja maszyn górniczych, które trafiały nawet do Południowej Afryki (Transvaal). Wszelkiego rodzaju armatura kanalizacyjna, gazowa i sanitarna. W 1870 roku spółka buduje bocznicę kolejową. Wcześniej transport odbywał się za pośrednictwem zaprzęgów konnych, nawet przy jednoczesnym zaprzęgu 24 koni. W 1888 roku do huty przyłączono fabrykę pieców kąpielowych. W 1910 roku nad Bobrem postawiono nową elektrownię wodną o mocy znamionowej 1050 KM. W 1897 roku huta otwiera na własne potrzeby szkołę zawodową. Po II wojnie światowej znana jako Dolnośląskie Zakłady Odlewnicze w Szprotawie (DZO). W zabytkowej kopalni "Ignacy" w rybnickiej dzielnicy Niewiadom zachowała się czynna maszyna parowa wyciągowa z szybu "Głowacki". Zainstalowano ją w 1902 roku, ma dwa cylindry o średnicy 700 mm i moc 520 KM. Za: 
Dolnośląskie Zakłady Odlewnicze w Szprotawie - uruchomione w 1947 roku na bazie poniemieckiej zabytkowej huty i emalierni "Wilhelmshütte" Eulau/Sprottau. Zlokalizowane w dzielnicy Iława, na prawym brzegu rzeki Bóbr. Polskie władze cywilne przejęły zakład od Sowietów 10 maja 1946 roku i nazwały go "Huta Anna". Po 1947 roku jako "Zespół Fabryk Dolnośląskich - Odlewnia Żeliwa i Emaliernia", od 1948 pod nazwą "Dolnośląskie Zakłady Metalurgiczne 2", od 1950 "Dolnośląskie Zakłady Metalurgiczne i Aparatury Chemicznej". W zakładzie zatrudniano wtedy 450 osób. W 1963 roku jako "Dolnośląskie Zakłady Odlewnicze", zatrudniające 1000 osób, był to największy pracodawca w okolicy. W latach 70. XX wieku na miejsce starych żarzaków węglowych zainstalowano nowoczesny piec elektryczny Birlec. W 1974 roku zakład produkował wyroby na kraj i do Europy Zachodniej. DZO opiekowały się własnym ośrodkiem kultury, przedszkolem, przychodnią, dwoma ośrodkami wypoczynkowymi, hotelem robotniczym. Finansowały budowę części Osiedla Słonecznego i innych budynków mieszkalnych w Szprotawie. Po zmianach ustrojowych i gospodarczych w 1989 roku zakład napotyka coraz większe trudności w funkcjonowaniu. W 1999 roku ogłasza upadłość. |
|||||||||||||||||||||||||
/
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
|
||
 |
|
||
|---|---|---|---|