Klasztor franciszkanow reformatów. Zespół klasztorny wzniesiono w latach 1680 – 94 wg. projektu M. Bienera na terenie uzyskanym przez franciszkanów w zamian za utracony ponad wiek wcześniej klasztor bernardynów. Usytuowany został za kościołem św. Antoniego i skomunikowany z ulicą 7-przęsłowym przejściem Od 1793 własność elżbietanek.
Szpital sióstr elżbietanek. Pierwszy wrocławski szpital dla kobiet sióstr elżbietanek znajdował się od 1737 na Nowym Mieście, przy obecnej ul. A. F. Modrzewskiego ...
Klasztor franciszkanow reformatów. Zespół klasztorny wzniesiono w latach 1680 – 94 wg. projektu M. Bienera na terenie uzyskanym przez franciszkanów w zamian za utracony ponad wiek wcześniej klasztor bernardynów. Usytuowany został za kościołem św. Antoniego i skomunikowany z ulicą 7-przęsłowym przejściem Od 1793 własność elżbietanek.
Szpital sióstr elżbietanek. Pierwszy wrocławski szpital dla kobiet sióstr elżbietanek znajdował się od 1737 na Nowym Mieście, przy obecnej ul. A. F. Modrzewskiego 19, w miejscu obecnego gmachu ASP. Król Prus Fryderyk II Wielki po zajęciu Śląska zagwarantował elżbietankom zachowanie ich własności i niezakłócone wypełnianie powołania. Zakonnice otrzymały również przywilej prowadzenia apteki klasztornej. 1789 zabudowania szpitala i konwentu, na skutek wielokrotnych powodzi oraz oblężenia, wymagały generalnego remontu. Podanie do rządu o dotację spowodowało w 1793 przekazanie elżbietankom na własność zespołu dotychczasowego klasztoru franciszkanów reformatów przy ul. św. Antoniego 26-34. Wkrótce dobudowano do klasztoru od strony południowej nowe skrzydło proj. K. G. Geisslera. Szpital, podobnie jak szpital ojców bonifratrów, został wyłączony z sekularyzacji ze względu na prowadzoną działalność dobroczynną. Na zakupionej w 1819 posesji po drugiej stronie obecnej ul. P. Włodkowica, w miejscu rozebranych fortyfikacji, założono ogród, który obsadzony drzewami owocowymi, ziołami leczniczymi i kuchennymi, służył rekonwalescentom. W latach 1824 i 1825 szpital został znacznie przekształcony; na nowo urządzono aptekę, łaźnię i salę operacyjną. W roku 1830 i 1842 przyłączono sąsiednie domy przy ul. św. Antoniego nr 24, 25 i 26. W 1849 roku w podwórzu nr 25 i 26 budowniczy R. Schmidt wystawił niewielki parterowy budynek szpitalny. W 1863 roku w pobliżu wschodniego skrzydła klasztoru powstał budynek gospodarczy mieszczący pralnię i suszarnię, zaprojektowany przez E. Schillinga. Rok później nadbudowano o II piętro północne skrzydło klasztoru (E. Schilling). Wówczas szpital liczył 100 łóżek. W latach1853-95 istniała filia szpitala przy pl. Kościelnym 2. W roku1896 siostry przeniosły się do nowo wybudowanego -7 klasztoru sióstr elżbietanek przy ul. Grabiszyńskiej nr 105-109 (w starym założeniu lokując filię z przewlekle i nieuleczalnie chorymi). [źródło Encyklopedia Wrocławia; autorzy Małgorzata Wójtowicz, Arkadiusz Dobrzyniecki]
Pokaż więcej
Pokaż mniej
8
/
