W r. 1308 biskup wrocławski Henryk i kanonik głogowski Mikołaj uzgodnili między sobą pobieranie dziesięciny w okręgu wąsoskim. Daszów miał opłacać dziesięcinę kanonii głogowskiej. To jest pierwsza wzmianka w dokumentach o tej wsi. W r. 1361 dziedzicem wsi był prawdopodobnie Wawrzyniec Czarnoborski. W r. 1485 nabyli posiadłość bracia Baltzer, Clement i Peter Stissel /Stossel/. Byli oni zobowiązani pełnić służbę wojskową dla księcia w sile dwóch koni rycerskich. W r. 1550 Hans Stussel musiał sprzedać wieś, popadłszy w długi przez udzielenie poręczenia. W r. 1563 posiadłość przeszła na Oswalda von Tschammer. Jego środki pieniężne wydawały się początkowo bardzo małe. Poza trzema końmi miał podobno tylko łańcuch wartości 100 dukatów i 70 talarów w gotówce. Po śmierci ojca otrzymał jako odszkodowanie za dobra w Osetnie 3.000 talarów. Ale wydaje się, że był skrzętnym gospodarzem i dobrym przedsiębiorcą. Oprócz Daszowa nabył także sąsiednie Psary. Daszów pozostawał w posiadaniu Tschammerów do r. 1784. Georg Ernst von Tschammer kazał w latach 1727–1729 odbudować zaniedbany zamek i umieścić nad drzwiami wejściowymi herb Tschammerów. George Ernst był pierwszym pruskim starostą powiatu wołowskiego. W r. 1784 jego syn Georg Caspar sprzedał posiadłośc za 39.500 talarów reńskich i dodatkowo 100 dukatów w monetach. W r. 1787 w skład Daszowa wchodził majątek dziedzica, szkoła, 5 gospodarstw siedlaczych, 45 zagrodników, młyn wodny, wiatrak, dom gminny. Do tego należał jeszcze folwark Heidan z 6 zagrodami zagrodniczymi. Liczba mieszkańców 397. Tłumaczył: Krawczyński L.; Daszów, Wieści Gminne 1996 nr 1-2 s. 3 - FM