6
 |
 |
||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
(...) Między kościołem a wieżą zbudowano dwie zakrystie. Świątynia nie posiada krypty. Na elewacji znajdują się pilastry zwieńczone głowicami korynckimi. Okna są duże i zakończone półkoliście. Wejście główne znajduje się od strony południowej, a nad nim umieszczony jest portal z kartuszem z datą 1777 r. Wnętrze kościoła jest halowe, a sklepienie zwierciadlane. Znajduje się w nim dwupiętrowa empora drewniana. Ołtarz ustawiono od wchodu, a nad nim umieszczono organy. Wyposażenie świątyni jest drewniane, ...
(...) Między kościołem a wieżą zbudowano dwie zakrystie. Świątynia nie posiada krypty. Na elewacji znajdują się pilastry zwieńczone głowicami korynckimi. Okna są duże i zakończone półkoliście. Wejście główne znajduje się od strony południowej, a nad nim umieszczony jest portal z kartuszem z datą 1777 r. Wnętrze kościoła jest halowe, a sklepienie zwierciadlane. Znajduje się w nim dwupiętrowa empora drewniana. Ołtarz ustawiono od wchodu, a nad nim umieszczono organy. Wyposażenie świątyni jest drewniane, w stylu rokoko. Ołtarz główny w 1777 r. zbudował mistrz Weidlich, a prospekt organowy i ambonę wykonał w 1780 r. H. Wagner. W 1790 r. uzupełniono wystrój kościoła o bogato zdobione snycersko empory i ławy.
Pokaż więcej
Pokaż mniej
- W 1816 r. hrabia Leopold Gotard Schaffgotsch, mimo że był katolikiem, równo traktując ewangelików, ufundował remont dachu kościoła protestanckiego. Ok. 1849/1850 r. w kościele zawieszono kryształowe żyrandole, wykonane w hucie „Józefina” w Szklarskiej Porębie. W II poł. XIX w. przeprowadzono gruntowne prace remontowe w świątyni. W 1870 r. umieszczono w ołtarzu obraz autorstwa prof. Ihle. Większość Niemców mieszkających w tych czasach w Cieplicach była ewangelikami. Po II wojnie światowej duża ich część opuściła Cieplice. Ze względu na istniejące tu zakłady przemysłowe, np. Fabrykę Maszyn Papierniczych, część Niemców pracowała tu jeszcze w latach 50’. W Cieplicach funkcjonowały dla nich nawet szkoły z językiem niemieckim. Msze w kościele odprawiał niemiecki pastor. Po ich wyjeździe parafia ewangelicka opustoszała. Obecnie na terenie Cieplic nadal istnieje niewielka społeczność ewangelicka, a msze odprawiane są po polsku – opowiada Stanisław Firszt. W ostatnich latach prowadzono liczne remonty w kościele m.in. organów. W latach 90’ XX w,. w czasie remontu zabudowań parafii odkopano beczkę, w której znajdowały się srebrne przedmioty m.in. sztućce i naczynia. Najcenniejszy był złocony kufel z nabitymi klipami, z przykrywką, pod którą znajdował się medal przedstawiający ostatniego Piasta Jerzego Wilhelma. Medal ten został wybity po śmierci księcia w 1675 r. Znalezisko miało trafić do zbiorów muzealnych, ale tak się nie stało. Opisany w 2004 roku, przez nieżyjącego już znanego, jeleniogórskiego kolekcjonera dr. Janusza Ptaszyńskiego kufel jest chyba najcenniejszym „klejnotem” Parafii Ewangelickiej w Cieplicach. „Wśród odkrytego w 1999 roku w kościele ewangelicko-augsburskim w Cieplicach zespołu naczyń liturgicznych, znajdował się m.in. kufel datowany na 1721 rok. Zespół naczyń liturgicznych ukryty został w 1945 r. przed wejściem Armii Czerwonej. Przedmioty umieszczone w żelaznej, zabezpieczonej kłódkami beczce, zostały następnie zakopane pod szopą obok plebanii (dziś beczka ta jest eksponowana na wystawie wewnątrz kościoła). Powodem mojego zainteresowanie się owym kuflem, jest jego bliski związek z numizmatyką śląską. Kufel wykonany ze srebra, ozdobiony jest 21 sztukami klip 3-talarowych, bitych w 1621roku, w czasie wojny trzydziestoletniej. Wybite zostały przez Stany Ewangeliczne w Głogowie. Ponadto na pokrywie kufla umieszczono monetę 1/3-talarową z portretem ostatniego księcia Legnicko-Brzesko-Wołowskiego Jerzego Wilhelma, a na jego dnie medal saski wydany na 100-lecie Reformacji w 1630 roku. Na pokrywie widnieje mało czytelna inskrypcja, z której wynika, że kufel został podarowany Cieplickiej Parafii Ewangelickiej w 1742 roku. Kufel waży 985 g i mierzy 23,5 cm.” Kufel trafił więc w ręce cieplickich ewangelików w roku, w którym Fryderyk II Wielki zezwolił na budowę dużego upragnionego przez nich kościoła. Wmontowano w jego ścianki monety i medale zawierające historyczne wydarzenia, ważne dla ewangelików w ogóle: monety z wojny trzydziestoletniej, monetę (medal) upamiętniającą śmierć kalwińskiego księcia, ostatniego Piasta w 1675 roku oraz medal z okazji 100-lecia Reformacji. Jako wyrób złotniczy reprezentuje najwyższy poziom i nie ma doskonalszego, i cenniejszego obiektu dla ewangelików w całym regionie. Powinien być dumą i swego rodzaju relikwią Kościoła Ewangelickiego-Augsburskiego pod wezwaniem Zbawiciela w Cieplicach. Opis wnętrza zaczerpnięto ze strony Ewangelicy w Cieplicach i historia świątyni 
|
|||||||||||||||||||||
/
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
|
||
