1
 |
 |
||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
W XIV wieku Władysław Opolczyk (1346-1401) zbudował w najwyżej położonym punkcie miasta - na Górce - zamek, który stanowił część systemu fortyfikacyjnego.
Z czasem mury obronne jak i sam zamek popadł w ruinę... W 1667 roku pojawili się w Opolu jezuici. Jako uposażenie otrzymali budynki, które dzisiaj należą do Muzeum Śląska Opolskiego. Powołany do życia przez św. Ignacego z Loyoli zakon, w ramach ograniczania wpływów reformacji zajmował się między innymi organizowaniem i prowadzeniem nowoczesnego ...
W XIV wieku Władysław Opolczyk (1346-1401) zbudował w najwyżej położonym punkcie miasta - na Górce - zamek, który stanowił część systemu fortyfikacyjnego.
Pokaż więcej
Pokaż mniej
Z czasem mury obronne jak i sam zamek popadł w ruinę... W 1667 roku pojawili się w Opolu jezuici. Jako uposażenie otrzymali budynki, które dzisiaj należą do Muzeum Śląska Opolskiego. Powołany do życia przez św. Ignacego z Loyoli zakon, w ramach ograniczania wpływów reformacji zajmował się między innymi organizowaniem i prowadzeniem nowoczesnego szkolnictwa dlatego też już w 1668 do zostało otwarte w Opolu Gimnazjum jezuickie. W 1669 cesarz Leopold I podarował ojcom zniszczony Zamek Górny i już w 1670 obok zachowanej w dobrym stanie wieży, służącej czasami jezuitom za mieszkanie, został postawiony gmach gimnazjum. I tak to się zaczęło ... szkoła dostała się w wir historii. W XVIII wieku Prusacy zajęli Śląsk. Od profesorów - jezuitów wymagano by uczyli po niemiecku. Ponadto sam zakon przeżywał trudne chwile. Mimo, że papież Klemens XIV zadecydował o jego likwidacji (1773) jezuici nadal działali w Opolu, a gimnazjum kształciło przyszłych studentów. Pod koniec XVIII wieku na Górce funkcjonowało aż sześć szkół. Oprócz gimnazjum szkoły elementarne - katolicka i protestancka - skupiało się tu całe życie oświatowe miasta. W 1801 roku powołano Królewskie Gimnazjum Katolickie, prowadzili go nadal eksjezuici, ale stopniowo zwiększała się liczba nauczycieli świeckich. W 1815 szkoła przeszła reorganizację. Stopniowo rosła liczba uczniów (256 w roku 1836) i podnoszono poziom kształcenia. Uczniowie pochodzili z lepiej sytuowanych warstw społeczeństwa i byli przede wszystkim pochodzenia niemieckiego. Mniej niż 10% stanowili synowie chłopów. Oni też najczęściej stanowili grupę polskojęzyczną i po ukończeniu gimnazjum wybierali karierę duchownych. Ci pierwsi natomiast robili kariery naukowe, zostawali wysokiej rangi urzędnikami, kupcami, lekarzami ... Od września do grudnia 1881 roku do gimnazjum uczęszczał Jan Kasprowicz. W 1829 zdecydowano się na rozbudowę placówki. W 1831 zaprzestano nauczania w zamku i przeniesiono się do nowego gmachu, w którym mieściła się aula i 7 klas (budynek ten został w 1909-10 podniesiony o jedno piętro). Odrestaurowano także część wieży, a w 1859 zbudowano salę gimnastyczną. Szkoła posiadała także własne boisko. Pod koniec XIX wieku biblioteka szkolna liczyła ponad 20 tysięcy woluminów. Okres I wojny światowej - pod wpływem wydarzeń w Rosji, w 1917 w szkole pojawiły się rady uczniów i rady klasowe, które dość szybko zniknęły z życia placówki. Natomiast wraz z odradzaniem się państwa polskiego i sporu jaki toczył się o obszar Śląska reaktywowało swoją działalność założone przed wojną Koło Filaretów. Większość jego członków brała aktywny udział w kampanii plebiscytowej, a następnie działała w Związku Polaków w Niemczech. I to przede wszystkim ich dotknęły represje ze strony nazistów, którzy przejęli władzę w Niemczech. W 1937 negatywny stosunek nazistów do Kościoła rzymskokatolickiego zadecydował o zmianie nazwy szkoły z Katolickiego na Grodzkie Gimnazjum. Tym też roku dobudowano skrzydło boczne gmachu na miejsce dawnego muru obronnego. W czasie II wojny szkoła prowadziła działalność, dopiero zbliżanie się frontu wymusiło przeniesienie do Komprachcic. Po zajęciu Opola przez czerwonoarmistów budynki zostały przeznaczone na przyfrontowy szpital, co uratowało je przed kompletnym zniszczeniem. Na wiosnę 1945 rozpoczęły się starania polskich władz o przywrócenie im pierwotnego przeznaczenia. W kwietniu 1945 większość sal nadawała się już do nauki. Na potrzeby młodzieży dojeżdżającej zorganizowano internat. W maju zainaugurowano działalność szkoły - było to I Liceum Ogólnokształcące Koedukacyjne, z którego wydzieliło się z czasem II Państwowe Gimnazjum i Liceum Żeńskie. W budynkach przy ówczesnej ulicy Gosławickiej 22 początek ma kilka opolskich szkół stąd też określa się je mianem "MAGNA PORTA SCHOLARUM OPOLIENSIUM". Dzisiaj szkoła kontynuuje działalność powołanej 15 września 1947 Państwowej Szkoły Przemysłowej, która od 1948 była jedynym gospodarzem budynków oraz tradycje I-go państwowego Gimnazjum i Liceum Męskiego. W latach 50 i 60 tych mieściły się tu między innymi: Technikum Mechaniczne, Zasadnicza Szkoła Metalowa, Technikum Mechaniczne dla Pracujących, Szkoła Mistrzów, Zasadnicza Szkoła Zawodowa dla Pracujących, Technikum Mechaniczne dla Obcokrajowców, Technikum Samochodowe, Technikum Przemysłowo-Pedagogiczne, Pedagogiczna Szkoła Techniczna. Nazwa Zespół Szkół Mechanicznych funkcjonuje od 1975. |
|||||||||||||||||||||
/
|
||
|
||
|
||
|
|
||
| Zespół Szkół Mechanicznych na innych fotografiach | ||
|
|
||
|
||
|
||
|
|
||
 |
|
||
|---|---|---|---|