3
 |
 |
||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Park Lesława Węgrzynowskiego przy ul. Kolejowej zlokalizowany pomiędzy ulicą Szpitalną, Tęczową i Grabiszyńską. Park został urządzony w latach 60. XX wieku na terenach ogrodu i budynków dawnego szpitala i kościoła św. Trójcy
 (zniszczonych w czasie II wojny światowej). Oficjalna nazwa parku została nadana 14 maja 2019 r. decyzją Rady Miejskiej Wrocławia.
Lesław Węgrzynowski (1885-1956) - polski doktor nauk lekarskich,farmakolog, ...
Park Lesława Węgrzynowskiego przy ul. Kolejowej zlokalizowany pomiędzy ulicą Szpitalną, Tęczową i Grabiszyńską. Park został urządzony w latach 60. XX wieku na terenach ogrodu i budynków dawnego szpitala i kościoła św. Trójcy
Pokaż więcej
Pokaż mniej
(zniszczonych w czasie II wojny światowej). Oficjalna nazwa parku została nadana 14 maja 2019 r. decyzją Rady Miejskiej Wrocławia.
Lesław Węgrzynowski (1885-1956) - polski doktor nauk lekarskich,farmakolog, pionierem walki z gruźlicą i przeciwdziałania tej chorobie w Polsce, wykładowca oraz organizator sanatoriów. W czasie I wojny światowej służył jako szef sanitarny w Legionie Wschodnim, był dwukrotnym uczestnikiem walk o Lwów (1918, 1939) a także żołnierzem Armii Krajowej i Powstańcem Warszawskim. Był w grupie pracowników naukowych przedwojennego Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie, którzy po wojnie zostali zatrudnieni na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu i Politechniki we Wrocławiu. 31 maja 1947 został kierownikiem Kliniki Gruźlicy i Katedry Ftyzjatrii na, od 9 sierpnia 1949 był zastępcą profesora w Katedrze Ftyzjologii Wydziału Lekarskiego Uniwersytetu i Politechniki (prowadził zajęcia z ftyzjologii), skąd został zwolniony z przyczyn politycznych 1 października 1951 z działającej już wówczas Akademii Medycznej we Wrocławiu. Po usunięciu z uczelni od 1951 do 1953 kierował Miejską Poradnią Przeciwgruźliczą we Wrocławiu. Po wojnie był organizatorem Sanatorium Polskiego Czerwonego Krzyża w Zakopanem. Od 1945 do 1947 był dyrektorem Sanatoriów Przeciwgruźliczych w Bukowcu, a od 1947 do 1950 dyrektorem Państwowego Zespołu Sanatoriów Przeciwgruźliczych w Obornikach Śląskich. Był także współzałożycielem Polskiego Towarzystwa Badań Naukowych nad Gruźlicą. Odznaczony i wyróżniony m.in. Krzyżem Niepodległości, Krzyżem Walecznych, Złotym Krzyżem Zasługi oraz Krzyżem Obrony Lwowa. Zmarł 10 czerwca 1956 we Wrocławiu. Został pochowany na Cmentarzu św. Wawrzyńca we Wrocławiu. |
|||||||||||||||||||||
/
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
|
||
 |
|
||
|---|---|---|---|