Obiekt przy ul. Starachowickiej w Wałbrzychu został wybudowany prawdopodobnie w roku 1943 (na pewno nie później) z przeznaczeniem na barak mieszkalny dla pracowników przymusowych - Rosjanek pracujących w czasie wojny w sąsiedniej fabryce porcelany Porzellanmanufaktur C. Tielsch. Obóz usytuowany został częściowo w miejscu dawnego pawilonu ogrodowego. Według zachowanych dokumentów był to drewniany, parterowy barak o wymiarach 45x12,50 metra, posadowiony na słupach, częściowo podpiwniczony. Do baraku prowadziło jedno wejście. Na całej długości biegł korytarz, z którego wchodziło się do poszczególnych sal: sześć od strony wejścia i pięć od strony pobliskiej hałdy.
Pewnymi informacjami na temat baraku podzielił się z nami Pan Jarosław, który napisał, że obiekt "posiadał ogrzewanie (kaloryfery), wodę, odpływ ścieków oraz podłączenie gazowe! Początkowo po przyjeździe polskich rodzin do Wałbrzycha służył jako obiekt typu świetlica, stołówka (urządzano w nim wesela, sylwestry, zabawy zakładowe)."
W latach prawdopodobnie 70. XX wieku stołówkę/świetlicę przeniesiono do nowego budynku przy ul. Żeromskiego. Według niektórych planów w podpiwniczeniu pozostałym po baraku w ostatnich latach mógł się znajdować magazyn olejów Fabryki Porcelany Wałbrzych.
Na początku roku 2015 obiekt został wyburzony.
/Petroniusz/