24
 |
 |
||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Początki Parku Szczytnickiego datowane są na XIII wiek, rok 1259 kiedy to panujący Henryk III sprzedał swojemu menniczemu Henrykowi Słupowi wieś Szczytniki, (nosiła też nazwę Stare Szczytniki) która sąsiadowała z lasem zwanym „Goy” (prawdopodobnie chodzi tu o źródłosłów polski – gaj). Sama nazwa Szczytniki wywodzi się od tarcz produkowanych w tym rejonie zwanych szczytami. Wykonywali je zamieszkujący ten rejon szczytnicy, czyli rzemieślnicy produkujący tarcze.
W obrębie Szczytników leżały oprócz ...
Początki Parku Szczytnickiego datowane są na XIII wiek, rok 1259 kiedy to panujący Henryk III sprzedał swojemu menniczemu Henrykowi Słupowi wieś Szczytniki, (nosiła też nazwę Stare Szczytniki) która sąsiadowała z lasem zwanym „Goy” (prawdopodobnie chodzi tu o źródłosłów polski – gaj). Sama nazwa Szczytniki wywodzi się od tarcz produkowanych w tym rejonie zwanych szczytami. Wykonywali je zamieszkujący ten rejon szczytnicy, czyli rzemieślnicy produkujący tarcze.
Pokaż więcej
Pokaż mniej
W obrębie Szczytników leżały oprócz obecnego parku także tereny wystawowe, ZOO, okolice Politechniki i placu Grunwaldzkiego. W roku 1318 wszystkie te tereny wraz z wsią i lasem kupiło miasto. W latach 1720 – 1740 część terenu odsprzedano prywatnym właścicielom. To także okres powstawania pierwszych, prywatnych ogrodów na tym terenie będących późniejszym zalążkiem dzisiejszego parku. W XVIII wieku część powstałych ogrodów udostępniono mieszkańcom miasta.W 1783 roku Szczytniki zakupił książę Friedrich Ludwig von Hohenlohe – Ingelfingen z przeznaczeniem na prywatną rezydencję. Założył tam ogród, otwarty w sierpniu 1789 roku. Ogród nie był otoczony żadnym ogrodzeniem, przez co stał się ogólnodostępny. Na zaplecze ogrodu składało się kilkadziesiąt mniejszych budynków, pomników i pozostałych urządzeń parkowych. Po oblężeniu miasta przez Francuzów i zniszczeniu tych terenów przez stacjonujące tam wojska gmina odkupiła parcele ogrodu książęcego w 1815 roku i połączyła z własnymi gruntami z przeznaczeniem na park miejski. Projektem urządzenia i zagospodarowania dawnych książęcych ogrodów zajął się Joseph Peter Lennè (Generalny Ogrodnik Królewski w Berlinie) w 1861 roku. Prace w parku ruszyły jesienią 1865 roku. Nadzór nad nimi sprawował Julius Lösener a funkcję głównego ogrodnika pełnił Gustaw Heinze. Od 1865 roku aż do 1945 park rozrósł się z 40 do 100 ha. Początkowym okresie zagospodarowania terenów porządkowano dawne ogrody księcia Hohenlohe. Dokonywano wycinek i przesadzeń roślinności. Park cechował ciągła zmienność jego powierzchni. Dokupywano coraz to nowe parcele, działki. Tworzono szkółki, aleje i tereny rekreacyjne a także szkolny ogród botaniczny. Park przez lata spełniał i spełnia funkcję edukacyjną, sportową, komercyjną, reprezentacyjną a nade wszystko wypoczynkową. Wszyscy jego współzałożyciele i twórcy zadbali by nie był tuzinkowy i prezentował wysoką wartość artystyczną, tak pod względem zieleni jak i obiektów na jego terenie się znajdujących. Tuż po zakończeniu II Wojny Światowej Park Szczytnicki na kilka lat stał się schronieniem dla ptaków z pobliskiego, zniszczonego ZOO, tworząc tym samym ciekawe miejsce do obserwacji tych gatunków, których na tej szerokości geograficznej normalnie spotkać nie można bonczek/hydroforgroup/2008 |
|||||||||||||||||||||
/
|
||
|
||
|
||
|
|
|||||||||||
Park Szczytnicki na innych fotografiach
|
|||||||||||
|
|
|||||||||||
|
||
|
||
|
|
||
 |
|
||
|---|---|---|---|