Rezerwat położony jest w gminie Pielgrzymka, w odległości 2,5 km na zachód od wsi Proboszczów. Prowadzi doń droga polna, a na szczyt góry kamienne schodki. Powierzchnia rezerwatu wynosi 3,81 ha.
Nazwa rezerwatu „Ostrzyca Proboszczowicka” jest związana z górą Ostrzyca, stanowiącą wybitny akcent plastyczny w krajobrazie Pogórza Kaczawskiego. Ostrzyca, zwana również Ostrą Górą, Szczytnicą, Śląską Fujijamą, wznosi się niezwykle piękną sylwetką na wysokość 500,9 m., zaś wysokość względna na terenie samego rezerwatu wynosi 76 m. i należy do najbardziej typowych, zbudowanych z bazanitów, stożkowatych wzniesień bazaltowych, będących rzeką dawnych wulkanów z okresu trzeciorzędu.
Prace archeologiczne w 1959 roku stwierdziły tu istnienie śladów osadnictwa wczesnośredniowiecznego.
Kompleks leśny, na którego terenie znajduje się rezerwat, stanowił dobra rycerskie, a w okresie międzywojennym wchodził w skład prywatnego majątku ziemskiego w Proboszczowie. 21 grudnia 1926 roku obszar obecnie określony jako rezerwat przyrody „Ostrzyca Poboszczowicka” został uznany przez ówczesne władze niemieckie za ochronny. Zabroniono niszczenia roślinności, zakładania kamieniołomów, polowania i niepokojenia zwierzyny, jak również umieszczania ogłoszeń i tablic. W 1944 roku wojska niemieckie uznały wzniesienie za strategiczne, umocniły wzgórze linią okopów, wycinając część drzewostanu rezerwatu i odsłaniając w ten sposób widoczność przedpola.
Po wojnie w latach 1945–1947 obszar lasu stanowiący obecny rezerwat należał administracyjnie do nadleśnictwa Szunów, podlegającego Zielonogórskiemu Okręgowi Lasów Państwowych. W roku 1947 Nadleśnictwo Szunów podzielono na dwie jednostki: Nadleśnictwo Jerzmanice, z siedzibą w Jerzmanicach oraz Nadleśnictwo Wojcieszów Dolny, z siedzibą w Wojcieszowie Dolnym. Z dniem 1 stycznia 1974 roku zostało utworzone po ponownej reorganizacji Nadleśnictwo Złotoryja.
Pod względem klasyfikacji geobotanicznej (wg Szafera i Pawłowskiego, 1967) teren rezerwatu jest położony w piętrze pogórza: prowincji: Górskiej, Środkowo – Europejskiej, podprowincji: Hercyńsko – Sudeckiej, dział: Sudety, podokręg: Izersko – Karkonoski, w bliskim sąsiedztwie od północy z Krainą: Kotliny Śląskiej, Okręgiem: Przedgórza Sudeckiego.Pod względem klasyfikacji przyrodniczo–leśnej (wg Mroczkiewicza, 1952) rezerwat znajduje się w Krainie V Śląskiej, w zachodniej części Dzielnicy Przedgórza Sudeckiego. Pod względem podziału fizyczno – geograficznego (wg Kondrackiego i Lancewicza 1962) omawiany rezerwat jest zlokalizowany w: prowincji: Masyw Czeski, podprowincji: Sudety, makroregionie: Sudety Zachodnie,mezoregionie: Pogórze Kaczawskie.
Pogórze Kaczawskie, na którym jest położony rezerwat „Ostrzyca Proboszczowicka”, geologicznie wiąże się z Sudetami, od których w oligocenie zostało oderwane uskokami. Wielki uskok brzeżny oddziela obszar właściwych gór.
W wyniku ruchów tektonicznych i działania wulkanów, powstały głębokie pęknięcia, którymi wydobywała się lawa z czynnych ognisk magmowych, dając wychodnię trzeciorzędowych bazaltów na Ostrzycy (era kenozoiczna).
Tak więc bazalt, będący magmową skałą wylewną, stanowi skałę macierzystą, której produktem wietrzenia jest gleba na Ostrzycy. Sam szczyt Ostrzycy oraz drobne gołoborza w przyszczytowej partii drzewostanu tworzy naga skała bazaltowa oraz skalny rumosz bazaltowy. W miarę obniżania się w kierunku podnóża Ostrzycy zwiększa się udział części ziemistych gleby i pojawia poziom ściółki leśnej i próchnicy.
Najciekawsze gatunki roślin, które można zaobserwować w rezerwacie to: krwawnik pospolity, kopytnik pospolity, zanokcica murowa, zanokcica skalna, podrzeń żebrowiec, czyścica storzyszek, oset kędzierzawy, buławnik czerwony, wierzbówka kiprzyca, konwalia majowa, śmiałek pogięty, naparstnica zwyczajna, narecznica samcza, kostrzewa barwna, kostrzewa blada, gajowiec żółty, bodziszek cuchnący, przylaszczka pospolita, jastrzębiec leśny, jastrzębiec kosmaczek, prosiecznik gładki, oman szlachtawa, groszek wiosenny, groszek leśny, zamokrzyca ryżowa, kosmatka owłosiona, kosmatka gajowa, kosmatka olbrzymia, perłówka jednokwiatowa, , sałatnik leśny, bliźniaczka psia trawka, ułudka leśna, gruszczyca jednokwiatowa, wiechlina gajowa, wiechlina roczna, miodunka plamista, paprotka zwyczajna i wiele innych. Faunę kompleksu leśnego, na którego terenie znajduje się rezerwat, reprezentuje zwierzyna gruba: jeleń, sarna, dzik oraz zwierzyna drobna: zając szarak, wiewiórka, lis, kuna leśna, łasica,. W runie i ściółce leśnej często są dwa gryzonie: mysz leśna i mysz zaroślowa. Awifaunę reprezentują: sójka, orzechówka, drozdowate, kukułka, dzięciowołate, myszołów zwyczajny, jastrząb, bażant łowny, sowa uszata. Entomofaunę reprezentują przede wszystkim biegaczowate, kózkowate, kusakowate oraz zwójkowate, wśród nich zaś szczególnie zwójka zieloneczka. żyje tu między innymi rzadki w Sudetach ślimak świdrzyk maleńki. Występują też rzadko spotykane motyle, np. paź królowej.
Ostrzyca jako samoistnie wznoszący się stożek, górujący nad okolicą, stanowi świetny punkt widokowy. Widok ze szczytu jest niezwykle rozległy. Na północ w pogodne dni można dostrzec amfiteatralnie obniżającą się dolinę Odry. Na północnym wschodzie widać Złotoryję, wulkaniczny stożek Grodźca i odsłonięty czop wulkaniczny – rezerwat przyrody nieożywionej „Wilcza Góra”, zwany też Wilkołakiem lub Wilczycą. Na wschód wyraźnie widoczne „Wielisławskie organy” – sztucznie odsłonięte wylewne skały wulkaniczne typu porfirów na zboczu góry Wielisławki, położonej na prawym brzegu Kaczawy. W części południowo wschodniej widoczne są Świerzawa i Wojcieszów z licznymi kamieniołami. Od południa widnokrąg zamyka wał Karkonoszy i bliższy masyw Gór Kaczawskich z zalesionym kopcem Skopca (724 m n.p.m.). W części południowo – zachodniej widoczna jest ciemna plama położonej u stóp Karkonoszy, Jeleniej Góry z wiszącym nad nią najczęściej brunatnym obłokiem smogu.
Również sama Ostrzyca jest widoczna z odległości wielu kilometrów. Jej charakterystyczną sylwetkę można rozpoznać z wielu miejsc na paśmie Karkonoszy.
Szczyt Ostrzycy jest zbudowany z litej skały bazaltowej – bazanitu, a poniżej na stokach wśród drzewostanu znajduje się pięć kilkuarowych, niezwykle malowniczych gołoborzy bazaltowych.
Obok rezerwatu leśną droga przebiega zielony i żółty szlak turystyczny. Od ich rozwidlenia na szczyt Ostrzycy prowadzi strome podejście ułożonymi w czasach gospodarki pruskiej bazaltowymi schodami. Z tych też czasów pochodzą zapewne ruiny istniejącej tu niegdyś restauracji położonej u podnóża góry.