Istnieje pogląd, że zamek został zbudowany za czasów księcia świdnicko – jaworskiego Bolka I Surowego. Brak jednak na to dowodów. Badania najstarszych partii murów zamku wysokiego wskazują, że zbudowano go raczej w czasach księcia Bernarda i księcia Bolka II Małego.
R.M. łuczyński wskazuje na pierwszy dokument wspominający o zamku, pochodzący z 1315 r. (kiedy to Bolko II miał co najwyżej 6 lat). Zgodnie z nim, funkcję burgrabiego pełnił wówczas Kylian von Haugwitz.
Po śmierci księcia w roku 1368, zamek należał do wdowy, księżnej Agnieszki. Gdy i ona zmarła w 1392 r. , założenie przeszło w ręce królów czeskich.
Potem siedziały tu różne rody rycerskie, które w XV w. często trudniły się rozbojem, jako że był to czas niepokojów związanych z wojnami husyckimi (1419 – 1434).
Kompleks zamkowy składał się wówczas z murów obwodowych na planie wieloboku, zaopatrzonych w blankowanie i chodnik w swej górnej partii, niedużej czworokątnej wieży połączonej z murami, dwóch budynków dostawionych do południowego odcinka murów, oraz wieży bramnej w narożniku południowo – zachodnim. Na dziedzińcu znajdowała się cysterna na wodę wydrążona w skale. Prawdopodobnie od strony zachodniej znajdowało się gospodarcze przedzamcze.

Zdjęcie nr 1

---

W tym okresie, jednym z właścicieli był rycerz Nicol von der Rybnicz, który kupił warownię od swojego zięcia Buschke von Mollheim. Jeszcze w tym samym roku przekazał ja wnukowi.
W latach 1443 – 1450 odnotowano tu kolejnego (być może) właściciela, rycerza - rozbójnika, który również pisał się Buschke Mühlheim.

W latach 1466 – 1535 zamkiem władała rodzina von Czettritz.
Potem Hermann von Czettritz sprzedał dobra Christophowi I von Hoberg. Wdowa po nim, Euphemia, sprzedała z kolei zamek Matthiasowi von Logau, staroście księstwa świdnicko – jaworskiego. Było to w roku 1545.

Już od początku XVI w. zamek był przebudowywany, o czym świadczy data 1502 na jednym z portali. Zakres tych prac nie jest jednak znany.
W okresie między 1545 a 1587 powstała zabudowa wokół dziedzińca, długie przejście bramne oraz zewnętrzna brama zaopatrzona w mieszkalne piętro. Rozbudowę tę przypisuje się Matthiasowi von Logau oraz jego synom – Georgowi i Kasparowi (nota bene, biskupowi wrocławskiemu i śląskiemu staroście generalnemu).
W tym czasie powstała również ośmiokątna nadbudowa wieży oraz attyki nad zewnętrznymi elewacjami skrzydeł mieszkalnych. Zamek wysoki otrzymał dodatkowy pierścień murów z bastejami. W części północno – zachodniej powstał późnorenesansowy budynek ze słynną dzisiaj dekoracją sgraffitową wokół portalu i okien.

Zdjęcie nr 2

Zdjęcie nr 3

---

W 1600 r. formalnym właścicielem założenia został cesarz Rudolf II, ale ten już nieco wcześniej nadał je hospodarowi mołdawskiemu Michałowi Walecznemu za jego udział w wojnie z Turcją po stronie Habsburgów. Prawdopodobnie nowy właściciel nawet nie zdążył zobaczyć swoich nowych posiadłości ...
W latach 1602 – 1605 zamek należał do cesarskiego radcy dworu Bernharda barona von Fünfkirchen, a przez kolejne 2 lata do Georga von Kuhl.
20 kwietnia 1607 r. nowym właścicielem został Johann Georg hrabia von Hohenzollern – Sigmaringen. Nie należał on jednak do panującej ówcześnie linii królewskiej.
Hrabia był żonaty z Leonorą von Schaffgotsch. Ich córka Anna wyszła za Moritza Augusta barona von Rochow i wniosła mu zamek w wianie.

W czasie wojny trzydziestoletniej zamek został zdobyty przez Szwedów, którzy doprowadzili go do upadku. W efekcie został on opuszczony, chociaż Anna nadal była prawną właścicielką.
Po śmierci barona Moritza Augusta, Anna wyszła w 1659 r. za Christopha von Hochberg z Roztoki.
W 1679 r. nowym właścicielem Grodna został Georg Gottfried baron von Eben. Po nim, 17 kwietnia 1717 r., dobra odziedziczyła córka – Anna Eleonore już wtedy wdowa po Gotthardzie Friedrichu von Reibnitz.
W międzyczasie, w roku 1689, od uderzenia pioruna spłonął renesansowy hełm wieży.
W 1720 r. Anna Eleonore sprzedała Grodno Alexandrowi Ludwigowi hrabiemu von Winterfeld.

Od 5 lutego 1722 r. kolejnym panem na zamku został Paul von Reibnitz, jednak niedługo było mu cieszyć się majątkiem. Wkrótce bowiem zmarł. Wdowa po nim wyszła za hrabiego von Nostitz, a jej dwaj synowie z pierwszego małżeństwa rządzili w Grodnie do 1753 (lub 1754) r., kiedy to sprzedali go rodzinie von Lieres z Wilkowa.
W kolejnych latach panami Grodna była prawdopodobnie rodzina von Zedlitz.
Mimo to, w 1774 r. zamek został opuszczony. Jedynie w budynku bramnym pozostały mieszkania dla służby.
16 września 1789 r. osunęło się częściowo południowe skrzydło górnego zamku i południowa ściana dziedzińca, na którym w 1818, co warto wspomnieć, wystąpił śląski poeta Karl von Holtei.

Mimo zniszczeń, 18 września 1823 r., zamek nabył profesor, a jednocześnie pastor, Johann Gustav Gottlieb Büsching, który rozpoczął prace remontowo – zabezpieczające. Wprawdzie uratowało to zamek przed całkowitym zniszczeniem, ale jednocześnie wiele wykonanych robót nie dało efektów zgodnych z dawnym wyglądem.
Od 1824 r. odbudowę prowadził mistrz budowlany Schlosser z Walimia.

Zdjęcie nr 4

Zdjęcie nr 5

Zdjęcie nr 6

Zdjęcie nr 7

Zdjęcie nr 8

Zdjęcie nr 9

Zdjęcie nr 10

---

Profesor zmarł w 1829 r. , a jego spadkobiercy sprzedali zamek 28 marca 1840 r. Friedrichowi hrabiemu von Burghaus.
W 1855 r. zamek był już ruiną. Mimo to, kupiła go baronowa Emilie von Zedlitz und Neukirch z domu von Arnim z Czarnego Boru.

Renowację kontynuowano w latach 1868 – 1869 oraz pod koniec XIX w. Zmieniły one całkowicie przedzamcze, ale jednocześnie przywróciły niektórym fragmentom zamku charakter gotycki. Powstała też nowa basteja z attyką przy budynku bramnym.
Baronowa przekazała zamek w spadku swojemu najmłodszemu synowi, Maxowi Ferdinandowi hrabiemu von Zedlitzund Neukirch, staroście i królewskiemu szmbelanowi.
Tenże, w maju 1888 r., założył tu fideikomis.

W 1904 r. przeprowadzono konserwację dekoracji sgraffitowych i w części zamku urządzono schronisko z gospodą. Założyciel – Hans Robert baron von Zedlitz, prowadzący dalszą renowację, korzystał z rad eksperta od rekonstrukcji średniowiecznych warowni, profesora Bodo Ebhardta.

Zdjęcie nr 11

Zdjęcie nr 12

Zdjęcie nr 13

Zdjęcie nr 14

Zdjęcie nr 15

---

Udostępniony już w XIX w. do zwiedzania zamek przyciągał wielu turystów, w tym znamienitych wówczas gości. Do księgi pamiątkowej wpisywali się m.in. książęta, pisarze i poeci a także goście z Ameryki i Anglii. 22 sierpnia 1822 r. wpisu dokonali m.in. Antoni, Elżbieta, Władysław i Bogusław Radziwiłłowie.

Zdjęcie nr 16

Zdjęcie nr 17

Zdjęcie nr 18

Zdjęcie nr 19

---

W rękach rodziny von Zedlitz dobra pozostały do końca II wojny światowej.
Jednak w 1945 r. tutejsze zbiory muzealne, w tym gobeliny, meble, obrazy i fragmenty dawnego uzbrojenia zostały rozgrabione.

Zdjęcie nr 20

Zdjęcie nr 21

Zdjęcie nr 22

Zdjęcie nr 23

---

Prace konserwatorskie kontynuowano po II wojnie światowej w latach 1958 – 1959, oraz w 1975 r.
Obecnie w zamku mieści się Regionalne Muzeum PTTK Zamek „Grodno”, istniejące od 1965 r.

Zdjęcie nr 24

Zdjęcie nr 25

Zdjęcie nr 26

Zdjęcie nr 27

Zdjęcie nr 28

Zdjęcie nr 29

Zdjęcie nr 30

Zdjęcie nr 31

---

Źródła : 1. R.M. łuczyński – artykuł „Zamek nad jeziorem”. Miesięcznik SUDETY, nr 5/38 2004. 2. L. Kajzer, S. Kołodziejski, J. Salm – „Leksykon zamków w Polsce”. Wydawnictwo ARKADY. Warszawa 2001.

Stare widoczki : kate16, ropucha, Scarlett, bonczek, pako45, pol, ragnar, krzysiek/heidelberg, Sławek D., Yahoo, thor
Zdjęcia współczesne : hs, Neo[EZN], thor
Opracowanie : thor / wroclaw.dolny.slask.pl