Instytut Zoologii - polska-org.pl

Instytut Zoologii

Autor: Danuta B.°, Data dodania: 2005-12-01 23:39:37, Aktualizacja: 2005-12-01 23:39:37, Odsłon: 4985

Wygodny gmach wg projektu dra Thüra

1 sierpnia bieżącego roku (1904) oddano uroczyście do użytku nowy, okazały budynek. Budowę rozpoczęto w połowie kwietnia 1902 r. według planów tajnego wyższego radcy budowlanego w Ministerstwie Prac Publicznych, dra Thüra, pod nadzorem inspektora budownictwa ziemskiego dra Bürgemeistera. Gotowa całość prezentuje się jako murowany ceglany budynek z elewacją klinkierową wzbogaconą detalami z piaskowca, pochodzącego w większości z Gór Stołowych.

Zdjęcie nr 1

Budynek posiada dwa skrzydła: północne i wschodnie. W pierwszym ulokowane są, na parterze i pierwszym piętrze, pomieszczenia instytutu, a nad nimi pomieszczenia ze zbiorami. W skrzydle wschodnim znajdują się na parterze mieszkania służbowe pracowników, nad nimi pomieszczenia dostępne dla publiczności. Wielka sala wystawowa sięga przez trzy piętra, wielka sala wykładowa przez dwa.

Zdjęcie nr 2

Program funkcjonalny budynku rozróżniał zasadniczo trzy części: po pierwsze - pomieszczenia instytutu, po drugie - pomieszczenia dla zbiorów naukowych do studiowania i po trzecie – pomieszczenia dla ogólnych publicznych zbiorów (Muzeum). Korzyść z takiego podziału jest taka, że żadna z różnych grup, które się jednocześnie w budynku poruszają: publiczność, pracownicy naukowi i urzędnicy, wreszcie uczestnicy kolegiów, nie musi się z inną stykać.

Cegła klinkierowa użyta do budowy pochodzi z cegielni w Pogalewie Wielkim k. Wołowa (Verblendsteinfabrik Gross Pogul). Stopnie głównych schodów wykonano jako betonowe z pokryciem terazzo (lastriko). Wnętrza gmachu sa nie tylko eleganckie, ale i wygodne, a nie były to cechy wyróżniające dotychczasowe budynki uniwersyteckie

Z konstrukcyjnego punktu widzenia należy jeszcze wspomnieć, że bez wyjątku znalazły zastosowanie koeneńskie sufity sklepieniowe. Stalowe przęsła blachownicowe w kształcie łuków stanowią konstrukcję nośną dachu nad wielką salą wystawową. Posadzki wykonane są w większości z xylopalu (skałodrzew?) na betonie, jednakże we wnętrzu użyto także linoleum na betonie z dodatkiem korka.

Dostępne dla publiczności Muzeum oświetlone jest tylko w godzinach otwarcia, w pozostałym czasie jego okna zasłonięte są szczelnymi filcami, ażeby cenne obiekty wystawowe nie ucierpiały pod wpływem światła. Podnoszenie i opadanie zasłon napędza elektryczny motor. Poszczególne pomieszczenia oświetlane są przy pomocy światła elektrycznego, częściowo przy pomocy żarówek, częściowo za pomocą światła łukowego, ostatnie używane jest pośrednio w sali ćwiczeniowej jako najodpowiedniejsze do pracy z mikroskopami.

Jest to tłumaczenie artykułu, który ukazał się w periodyku budowlanym w 1904 r. Zachowałyśmy nieco archaiczny język.

Tłumaczenie: Ropucha

Opracowanie i wtręty : Danuta B. i TadPiotr.


Polska / Województwo dolnośląskie / Wrocław / Ostrów Tumski / ul. Sienkiewicza Henryka 21 / Muzeum Przyrodnicze Instytut Zoologiczny

Thor | 2005-12-02 00:12:22

Rewelacja :) Warto coś wiedzieć o miejscu, w którym niegdyś miałem okazję być. Swoją drogą, "światło łukowe najodpowiedniejsze do mikroskopowania" :)) Dobre :)) Ciekawe, co powiedzieliby ówcześni naukowcy na temat dzisiejszych mikroskopów z układami optycznymi rodem z programów kosmicznych i zaawansowanych teleskopów + komputerową analizą obrazów. No tak, ale wtedy przynajmniej pałace były w całości ;)

TadPiotr | 2005-12-02 09:57:26

Piękne! "Wnętrza gmachu sa nie tylko eleganckie, ale i wygodne, a nie były to cechy wyróżniające dotychczasowe budynki uniwersyteckie" :-) "pracy z mikroskopami", może tak... Duża sala w zasadzie jest zachowana, tylko nie odsłania jej się w ogóle.