Jesteś niezalogowany
NOWE KONTO

Polski Deutsch

      Zapomniałem hasło/login


ä ß ö ü ą ę ś ć ł ń ó ż ź
Nie znaleziono żadnego obiektu
opcje zaawansowane
Wyczyść




Krzyże pokutne - Wiry, Wiry
Danuta B.: W podwrocławskim Turowie kolejny taki krzyż, choć już nie pokutny . No to mamy robotę przy odkręcaniu przypisań.
ul. 1 Maja, Kowary
chrzan233: Dobra robota, rozumiem, że poprawioną wersję można wymienić za tę dodaną przez kol. Janusza?
Zdjęcia niezidentyfikowane (Miłków), Miłków
chrzan233: Zawęziłem, chociaż ostatnia cyfra dość mało czytelna.
Kościół św. Michała Archanioła, Wiry
Jan Feliks Tomczyk: To nie są krzyże pokutne! Ściany szczytowe wiejskich kościołów w średniowieczu bardzo często wieńczono kamiennymi krzyżami, i były to "zwykłe" obiekty podkreślające sakralny charakter budynku. Pierwsze z brzegu przykłady śląskich świątyń na których zachowały się do dziś to kościoły w Mościsku i Grzędach. Inną kwestią jest to, że nawet stojące na ziemi monolityczne krzyże kamienne z okresu średniowiecza ...
Urząd Pocztowy Szprotawa, pl. Komuny Paryskiej, Szprotawa
Popski: Na aukcji obieg 1938 r. Obniżono górne datowanie serii.
Hotel (dawny), ul. Kościelna, Leśnica
jawc: Nazwisko wlasciciela to chyba Stolorz, nie Stolarz.

Ostatnio dodane
znaczniki do mapy

Danuta B.
Parsley
Parsley
Popski
Mmaciek
Alistair
Alistair
kitapczy
TW40
Hellrid
Hellrid
TW40
pavelo
TW40
kitapczy
TW40
Wolwro
Wolwro
Wolwro
Wolwro
Sendu

Ostatnio wyszukiwane hasła


 
 
 
 
Pałac w Siedlimowicach
Autor: Thor°, Data dodania: 2005-11-23 19:28:10, Aktualizacja: 2005-11-23 19:28:10, Odsłon: 4718

Miejsce zapomniane

Nieznany jest nawet przybliżony czas powstania pierwszego siedlimowickiego pałacu. Wiadomo natomiast, że już w poł. XVII w. istniała we wsi rezydencja pana. Świadczy o tym zapis dokumentujący jego wykorzystanie jako szpital polowy żołnierzy Wallensteina, podczas gdy ci oblegali Świdnicę w lecie 1633 r.

Już w XIV w. wieś stanowiła posiadłość rycerską. Pierwszymi notowanymi właścicielami byli przedstawiciele rodziny von Poseritz. Od 1325 r. Siedlimowice stały się jedną z posiadłości rodowych znanego śląskiego rodu von Seidlitz. Pośród jej członków wymienia się np. Heinze (w 1401 r.) oraz ostatniego osiadłego tu przedstawiciela – Hansa (w roku 1509).
W 1523 r. właścicielem majątku został Hans Diepold von Burghaus. Od 1535 r. kolejnymi panami Siedlimowic byli przedstawiciele rodów von Bock, , von Schindel, von Tschirhaus, von Bomsdorf, von Seherr – Thoss (baron Karl Ferdinand, baron Karl Heinrich, baron Karl Ferdinand Sigismund), von Gellhorn (Gottlieb Wilhelm i Karl Joachim), ponownie von Seherr – Thoss, Bieder i von Lieres.

W 1840 r. dobra przejęli hrabiowie Rzeszy von Pückler und Gröditz. Pierwszym był Sylvius, a następnie Heinrich, który przejął majątek w 1852 r., by 15 lat później odsprzedać go doktorowi honoris causa Heinrichowi Korn z Wrocławia.
Heinrich, właściciel firmy wydawniczej był autorem gruntownej przebudowy pałacu.
Zdjęcie nr 1
Zdjęcie nr 2



Rezydencja, która od połowy XVIII w. stanowiła czteroskrzydłowe założenie barokowe została przebudowana w latach 1873 - 1875. W rezultacie powstał neorenesansowy, dwukondygnacyjny pałac pokryty dwuspadowym dachem z bogato zdobionymi lukarnami. Całość była założona na planie litery L. W tym samym czasie dobudowano do pałacu od strony północnej czterokondygnacyjną wieżę, a od strony wschodniej kaplicę i niewielką oranżerię. Główny portal ozdobiono dewizą rodziny von Korn :

„Candide et caute”
(zacnie i przezornie)


oraz inskrypcją :


„Der Herr beühte dieses haus
und alle die geh`n ein und aus“
(niechaj Pan strzeże tego domu i wszystkich, którzy doń wchodzą i z niego wychodzą)


W zwieńczeniu portalu znajdował się duży kartusz herbowy, a do wejścia prowadziły schody ozdobione kamiennymi rzeźbami lwów.

Zdjęcie nr 3
Zdjęcie nr 4
Zdjęcie nr 5



W pólnocnej części majątku powstał park krajobrazowy o powierzchni 8 ha. W naturalny sposób łączył się on z lasem, w którym utworzono alejki spacerowe.
Na stoku znajdującym się pomiędzy pałacem a stawem znajdowały się tarasowe ogrody.
Całość powstałego założenia opisywał później, w roku 1929, niejaki pan von Kleinwächter z leżącej w pobliżu, po drugiej stronie dzisiejszego Jeziora Mietkowskiego, wsi Borzygniew :

„Od strony wjazdu do Imbramowic znajduje się wzniesienie nad wielkim stawem z pałacem zbudowanym na romantyczna modłę. Właścicielem jest Pan von Bergmann – Korn. Do niego należy okoliczna posiadłość wraz z młynami w Siedlimowicach i Śmiałowicach. Pan Bergmann – Korn jest również właścicielem Gazety Śląskiej we Wrocławiu. W okolicy funkcjonuje wielki młyn pełniący funkcje elektrowni wodnej. W kierunku Mrowin prowadzi okazała lipowa aleja, gdzie znajduje się także niewielki cmentarz”.


13 września 1882 r. Heinrich Korn został uszlachcony i od tego dnia on i jego potomkowie mogli używać predykatu „von”. Po śmierci Heinricha w 1907 r. majątek o powierzchni 228 ha przejęła Helene von Korn, z domu Eichborn.

W 1909 r. ostatnim przedwojennym właścicielem Siedlimowic i mieszkańcem pałacu został doktor praw Richard von Bergmann – Korn, znany już z powyższego zapisu pana von Kleinwächter . Richard, wydawca wrocławskiej „Schlesische Zeitung” zmarł w grudniu 1945 r.

Zdjęcie nr 6
Zdjęcie nr 7
Zdjęcie nr 8



Po II wojnie światowej nieużytkowany pałac popadał w ruinę. Jeszcze pod koniec lat 70 – tych ub. wieku istniały stropy, a we wnętrzach można było podziwiać pozostałości śląskich i holenderskich kafli. Niestety, przed 2000 r. pozostała w pałacu kamieniarka została zdemontowana i przewieziona do kompleksu rekreacyjnygo w Bogatyni (porównaj losy kamieniarki pałacu w Radomierzycach w artykule http://wroclaw.hydral.com.pl/283,artykul.html )
Obecnie obiekt znajduje się w zasobach AWRSP.

źródło :
Podstawowym i zasadniczym źródłem tekstu jest artykuł R.M. łuczyńskiego "Rezydencja wrocławskich wydawców" zamieszczony w miesięczniku SUDETY nr 7/40/ z lipca 2004.
Drobne wstawki pochodzą ze wzmianek umieszczonych na niemieckich stronach internetowych. Za ich wygrzebanie oraz za tłumaczenie z jęz. niemieckiego wielkie dzięki dla Tomka W.

opracowanie i zdjęcia : thor / www.wroclaw.dolny.slask.pl

/ / / /
raszpat | 2005-11-24 13:21:33
Godne naśladowania, kompleksowe przedstawienie jednego z najpiękniejszych pałaców Ziemi Świdnickiej. Muszę jednak dodać, że mimo przedstawionej całej listy kolejnych właścicieli - obiekt ten powszechnie, również i wśród fachowców, kojarzony jest tylko z rodem von Seydlitz (pisany też v. Seidlitz). Również w internetowej genealogii tego rodu znalazłem stwierdzenie "Starym gniazdem rodzinnym v.S. na Śląsku był Schönfeld (Siedlimowice) koło Schweidnitz (Świdnicy)". Podobno to powiązanie z v.Seydlitzami wpłyneło na wybór obecnej nazwy tej wsi. Jak wynika z rozmów z pierwszymi polskimi osadnikami - miejscowa ludność niemiecka, chyba dla odróżnienia wsi od pałacu, nazywała ją Blumendorf (lub Blumenfeld - nie widziałem tego na piśmie). W rezultacie w 1945 r wieś tę nazwano Kwiatowo - nazwa to oficjalnie obowiazywała do ok. 1948r, a w potocznym użyciu spotyka się ją i teraz. Fama głosi, że Komisja Nazewnictwa postanowiła upamiętnić nazwą ród v.Seydlitzów, a że u dawnych heraldyków spotykało się chyba błędne próby wyprowadzenia tego możnego ślaskiego rodu od polskich Siedliczów - nadano nazwę Siedlimowice. Niby "też pięknie", ale np. myli się z okolicznymi Siedlakowicami, Sulisławicami, Siodłkowicami, więc rozumiem opory mieszkańców, którzy woleli jednak swoje KWIATOWO.
U.N. | 2005-11-24 18:11:16
Von Seydlitzowie nie zapomnieli swej siedziby rodu, w Namibii mają "zastępczą":
Thor | 2005-11-24 20:38:59
Zastrzeliłaś mnie tym linkiem ;)) Rzeczywiście jakoś sobie poradzili ;)
Thor | 2005-11-24 20:38:10
Dziękuję za opinię i uzupełnienie. Rzeczywiście źródła wskazują na szczególne znaczenie rodziny von Seidlitz w historii Siedlimowic, a może raczej odwrotnie - szczególne znaczenie miejscowości dla historii rodziny. Wspomniałem o tym w tekście, niemniej faktycznie nieco się zatarło podczas wspominania innych właścicieli. Tym bardziej dziękuję za uwypuklenie tego faktu.