 |
 |
||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Ogród botaniczny Uniwersytetu Zielonogórskiego jest w tej chwili najmniejszym i zarazem najmłodszym w Polsce. Otwarty jesienią 2007 roku powrócił na mapę Zielonej Góry po ponad 50 latach nieobecności.
Na przestrzeni 2.5 ha rośnie blisko 500 gatunków i odmian roślin pochodzących głównie z półkuli północnej. Wśród nich dominują gatunki drzewiaste. Cała kolekcja ogrodu uporządkowana jest w działach tematycznych. Są to działy: systematyki roślin, roślin górskich, wilgociolubnych, działy geograficzne: ...
Ogród botaniczny Uniwersytetu Zielonogórskiego jest w tej chwili najmniejszym i zarazem najmłodszym w Polsce. Otwarty jesienią 2007 roku powrócił na mapę Zielonej Góry po ponad 50 latach nieobecności.
Pokaż więcej
Pokaż mniej
Na przestrzeni 2.5 ha rośnie blisko 500 gatunków i odmian roślin pochodzących głównie z półkuli północnej. Wśród nich dominują gatunki drzewiaste. Cała kolekcja ogrodu uporządkowana jest w działach tematycznych. Są to działy: systematyki roślin, roślin górskich, wilgociolubnych, działy geograficzne: roślin azjatyckich, północnoamerykańskich, europejskich oraz roślin krajowych. Historia ogrodu Historia ogrodu botanicznego w Zielonej GÓrze sięga lat dwudziestych XX w. i związana była m.in. z nadchodzącym kryzysem gospodarczym w Niemczech. W Zielonej Górze powierzchnia jaką zajmowały winnice w 1922 roku wynosiła tylko 150 ha, podczas gdy na początku XIX wieku aż 700 ha. Zanikanie winnic było spowodowane napływem tańszych win z zachodnich Niemiec oraz przechodzeniem ludności do pracy w przemyśle. Zaczęto popierać i pomagać w rozwoju sadownictwa i uprawy warzyw. Powiat zielonogórski znajdował się w ścisłej czołówce producentów owoców w prowincji śląskiej W dniu 28 lutego 1922 roku utworzono Miejskie Towarzystwo Kultury Rolnej w celu rozpropagowania intensywnej uprawy ziemi w Zielonej Górze oraz powiecie wśród mniej zamożnych grup społecznych. W zamyśle liczono na to, że ludzie staną się samowystarczalni pod względem produkcji żywności i pozwoli to im przetrzymać ciężkie czasy. Dlatego program miał obejmować prowadzenie prac w kierunku utworzenia stref zieleni, polepszenie nawadniania, upowszechnienie nowych narzędzi i sprzętu technicznego, porady naukowe i praktyczne dla właścicieli małych ogrodów. Towarzystwo było w istocie spółką prawa handlowego i jego kapitał zakładowy wynosił 1 mln marek. Udziałowcami byli miasto Zielona Góra (wniosło kapitał 437.500 marek) oraz największe zielonogórskie firmy. Podjęto zaawansowane prace nad planami zagospodarowania przestrzennego miasta. Pierwszą próbę przygotowania założeń do tego planu podjął architekt ogrodów ze Szkoły Osadniczej w Worpswerde koło Bremy pan Leberecht Migge. Założył on sobie hasło powtarzane także i dziś: „Zielona Góra musi pozostać zieloną górą”. Jednym z elementów koncepcji było utworzenie w rejonie ulicy Botanicznej terenów zadrzewionych wraz z wybudowanym ogrodem botanicznym. Cały obszar miał zostać pocięty szeregiem dróżek, rozchodzących się promieniście ze wzgórz (punktów widokowych) lub przecinających się pod kątem prostym na terenach bardziej płaskich. Miejska Spółka przeznaczyła na ten cel oraz stworzenie ogrodów 87 ha. Wkrótce (w 1925r.) został sporządzony nowy plan zabudowy miasta opracowany przez profesora Hermann’a Jansen’a z Technische Hochschule w Berlinie. Rozwiązania nawiązywały do angielskiej koncepcji miasta-ogrodu opracowanej przez E. Howard’a w końcu XIX wieku. Profesor był autorem ok. 70 planów zagospodarowania przestrzennego miast w tym np. Berlina w 1910r., tureckiej Angory w 1929r. czy też Madrytu w 1930r. Jansen założył, że nasze miasto musi zapewnić mieszkańcom zdrowe warunki mieszkaniowe, uchronienie od dokuczliwego hałasu i zanieczyszczeń fabrycznych przy poszanowaniu tradycji rolnej Zielonej Góry. Także i w tej koncepcji zielonogórski ogród botaniczny był elementem wkomponowanym w ideę zielonego miasta. Szczegółowe plany budowy ogrodu botanicznego zostały przygotowane przez emerytowanego inspektora budowy ogrodów Rickheben’a z Wrocławia. Był on wcześniej kierownikiem Ogrodu Botanicznego we Wrocławiu. Przeznaczono na ogród botaniczny z cieplarniami i szkółkami drzew owocowych powierzchnię 7 morgów (1,78 ha). W 1930 roku zagospodarowano połowę z tego obszaru. Do zadań ogrodu należało m.in. uprawa ciekawych sadzonek roślin rodzimych i egzotycznych w celu popularyzacji upiększania i pielęgnacji roślin ogrodowych i doniczkowych. Odwiedzający ogród mogli zasięgnąć tu fachowej rady i naocznie zobaczyć uprawę wybranych roślin. Część ogrodu została wybudowana i uformowana społecznie przez mieszkańców Zielonej Góry. Skład gatunkowy roślin zwiększał się bardzo szybko dzięki darowiznom osób prywatnych. W ogrodzie botanicznym wydzielono dwa działy: Rośliny Karkonoskie i Rośliny Alpejskie (Alpinium). W szklarni prowadzono uprawę roślin tropikalnych takich jak opuncje, palmy, figowce, drzewa cytrusowe. Uprawiano także rośliny uprawiane na skalę przemysłową. Zielonogórska Liga Ochrony Przyrody od około 20 lat proponowała odtworzenie lub utworzenie nowego ogrodu botanicznego. Koncepcje opierały się na istniejącej bazie starego i zniszczonego ogrodu przy ul.Botanicznej założonego w latach dwudziestych ubiegłego wieku oraz na bazie skansenu w Ochli gdzie ogród zostałby wybudowany od podstaw. Względy finansowe spowodowały, że ta idea upadała. W ramach tych pierwszych działań wstępną inwentaryzację przeprowadził w 1986 roku mgr inż.Ignacy Surdy. Uroczyste otwarcie obecnego Ogrodu odbyło się w dniu 17 października 2007r. dr hab. Leszek Jerzak [wg  ]
|
|||||||||||||||||||||||||
/
|
||
|
||
|
||
 |
|
||
|---|---|---|---|