Gotycki kościół wzniesiono w XIV w., przebudowano w 1517 r. Świątynia uległa pożarowi podczas Wojny Trzydziestoletniej, w 1645 r. Około 1650 r. została odbudowana. Kolejne restauracje kościół przechodził w XIX i na początku XX w. oraz w 1961 r. Od początku XVI w. do 1650 r. należał do ewangelików. Plan kościoła jest jednonawowy z węższym prezbiterium oraz wieżą od zachodu.
We wnętrzu zachowały się sklepienia krzyżowo-żebrowe w prezbiterium, a także inne elementy architektury gotyckiej (portale, maswerki w oknach). Na ścianach znajdują się renesansowe i manierystyczne epitafia i nagrobki, w tym potężne epitafium Hansa von Schweinitz i Magdaleny von Stosch z 1589 r. - dzieło rzeźbiarza Caspra Bergera z Legnicy. Kilka płyt nagrobnych zachowało się także na zewnętrznych ścianach kościoła. We wnętrzu stoi też renesansowa chrzcielnica z 1524 r., manierystyczna ambona z początku XVII w.; zachowało się także gotyckie sakrarium oraz malowany strop kolebkowy.