Tablica upamiętniająca śmierć górników w kopalni "Wenceslaus" - szyb "Kurt" (w Jugowie) 9 lipca 1930 r.. W wyniku wstrząsu spowodowanego wyrzutem gazu nastąpiło wypchnięcie bloku węgla o długości 35 m i wysokości 2,3 m. To zdarzenie oraz uwolnienie olbrzymich ilości dwutlenku węgla spowodowało śmierć 151 górników.

Kopalnia Wacław (ówczesna nazwa Wenceslaus) należała do najbardziej niebezpiecznych kopalń dolnośląskich. Wyrzut metanu nastąpił na głębokości 255 m w ścianie pokładu Wacław z poziomu III (+201 m) na wschód od przekopu "2800 m na wschód" przy szybie Kurt.
Przy eksploatacji trwającej do 1928 r. nie stwierdzono wystąpienia wyrzutów. Po zmniejszeniu odległości między frontami w obu pokładach zanotowano w "Wacławie" objawy wzmożonego zagrożenia wyrzutowego. Wyrzut w dniu 9.07.1930 r. nastąpił w ścianie 2 godziny po rozpoczęciu eksploatacji. Na poprzedniej zmianie odpalono otwory strzałowe w chodniku na poziomie 2 , chodniku dolnym, przekopie "2000 m " oraz w górnym odcinku ściany w którym wprowadzono urabianie materiałami wybuchowymi po stwierdzonych wyrzutach.
Wyrzut nastąpił około godziny 16. wstrząs był odczuwalny w odległości 800 m od ściany. Do ściany wypchnięty został blok węgla o długości 35 m, wysokości 2 m i szerokości kilku metrów. Blok węgla pokrył pracującą wrębiarkę i przesunął ja w kierunku podsadzonych zrobów. Ilość dwutlenku węgla wydzieloną przy tym wypchnięciu węgla z ociosu oceniono jako "nieznaczną". Efektem wypchnięcia wspomnianej masy węgla było zachwianie równowagi w całej ścianie , która zaczęła się obsypywać - towarzyszył temu gwałtownie nasilający się wypływ gazu.


Poza ścianą wyrzutem objęte zostały także inne wyrobiska w tym rejonie. W wyniku oględzin miejsca wypadku ustalono: " Zabici znajdowani podczas akcji ratowniczej nie wykazywali żadnych oznak mogących świadczyć o ich świadomości zbliżającego się niebezpieczeństwa. Dowodzi to, że przejście z atmosfery normalnej do śmiertelnej było nagłe, bez działania szokującego, charakterystycznego przy eksplozjach. Właściwy wyrzut nastąpił więc po śmierci ofiar, powodując zasypanie ich masami węgla.