Mimo znacznej liczby ewangelików we wsi nie było kościoła. Dopiero znany dendrolog i miłośnik lasu Heinrich von Salisch ok. 1898 r. ufundował kościół dla miejscowej gminy ewangelickiej. Po 1945 r. przejęli go katolicy i obecnie pełni funkcję filialnego kościoła pw. Chrystusa Króla milickiej parafii św. Anny. Remontowany m.in. w 1963 (odmalowanie wnętrza) i 1978 r. Jest to orientowany, neogotycki budynek konstrukcji szkieletowej na tworzącej przyziemie, wysokiej otynkowanej, kamiennej podmurówce. Jednonawowy kościół z wyodrębnionym, zamkniętym trójbocznie prezbiterium założony został na planie krzyża greckiego. Nad W ramieniem kwadratowa wieża, również konstrukcji szachulcowej, od frontu pobita deskami. Od S przy prezbiterium zakrystia. Proste dachy kryte dachówką cementową: dwuspadowy nad korpusem nawowym i ramionami poprzecznymi, pulpitowy nad dobudówkami bocznymi, naczółkowy (z żelazną chorągiewką z datą 1898) nad prezbiterium oraz dwuspadowy z pokrytym blachą hełmem prześwitowym, na wieży. Wnętrze z otwartym wiązaniem dachowym o ozdobnej stolarce, wzmocnionym stalowymi ściągami. Nawę z 3 stron otaczają skromne drewniane empory, wsparte na ozdobnych słupach. Prospekt organowy neogotycki ok. 1898. Wyposażenie z przełomu XIX i XX w. w tym 14 obrazów Drogi Krzyżowej (~1900 r.) Juliana Waldowskiego z Wrocławia oraz 6 neogotyckich świeczników mosiężnych. Więcej o wsi i kościele na stronie .