Powiatowa Nysa na początku XX wieku była czterokierunkowym węzłem kolejowym z dużą lokomotywownią i miejscowym urzędem ruchu kolejowego. Wokół Nysy znajduje się wiele bogatych wsi rolniczych, które były zainteresowane poprawą możliwości ekspedycji płodów rolnych. W dniu 20 kwietnia 1910 r. zawiązano spółkę Nyskiej Kolei Powiatowej (Neisser Kreisbahn AG) której udziałowcami było miasto Nysa, powiat nyski, szesnaście okolicznych gmin oraz kolejowa spółka Lenz & Co. z Berlina, która w szybkim czasie wybudowała dwie linie kolejowe: na południowy-zachód z Nysy do Vidnawy (wówczas Weidenau - po austriackiej stronie granicy) oraz na wschód z Nysy do Małej Ścinawy (obecnie Ścinawa Nyska) o łącznej długości 39,7 km. W 1940 roku 85% akcji spółki miało państwo niemieckie, miasto i powiat Nysa oraz spółka Lenz&Co., która do 1945 r. była operatorem na kolejce (ostatni kurs 17 marca 1945 r.). Linie do Kałkowa Łąki i do Ścinawy Małej otwarto jednocześnie 5 grudnia 1911 r., a połączenie transgraniczne do Vidnawy uruchomiono dopiero 8 maja 1912 roku. Początkowo tabor na liniach kolejki składał się z 5 parowozów tendrzaków pruskiej serii T3 (modyfikowanej dla Lenz&Co. przez zakłady Vulcan), 7 wagonów osobowych w trzech klasach, 2 wagony pocztowe i 36 wagonów towarowych. Przewozy w roku otwarcia linii wyniosły 96.956 pasażerów (265 dziennie) i 30.648 ton towarów (102 tony dziennie). W 1935 r. było to odpowiednio 102.295 (280) i 96.898 (323). Dziennie na obydwu trasach uruchamiano 12 pociągów, zatrudnienie na kolejce utrzymywano na poziomie 50 osób (25 osób w utrzymaniu ruchu).

Zakończenie linii kolejowej w Ścinawie Nyskiej, obchodzącej miejscowość od północy sugeruje od razu, że w planach spółki kolejowej było przedłużenie linii przez Śmicz do Białej (Prudnickiej). Plan ten przekreślił wybuch wojny, ale inaczej też niż w przypadku Kolejki Bolesławieckiej, obsługiwanej przez Lenz&Co., brak decyzji o przedłużeniu linii do Białej wynikał też z kiepskich perspektyw gospodarczych na tej odnodze kolei powiatowej (słabo zaludnione tereny, bez przemysłu poza Nysą) i to pomimo tego że kolej Prudnik - Gogolin przez Białą, należąca do prywatnej spółki była także obsługiwana przez Lenz&Co.

Pociągi do Ścinawy zestawione były z reguły z jednego bądź dwóch wagonów osobowych i wagonu towarowo-bagażowego. Z uwagi na oddalenie przystanków od miejscowości ruch na linii był bardzo słaby. Przed 1945 r. kursowały 3-4 pary pociągów osobowych na dobę, po wojnie 2 pary aż do zamknięcia przewozów osobowych w 1966 r. Wyjątkowo szybko, bo już w maju 1971 r. wykreślono z wykazu odległości taryfowych wszystkie punkty od przystanku Nysa Nowy Świat. Bocznice przy przystanku przed przystankiem Nowy Świat były obsługiwane do połowy lat 70., tory zostały rozebrane w 1977 r. (moose - różne żródła: G. Guersch, P. Dost, S. Fedorowicz (ŚK 8/2011))

Kilometraż stacji (st.) i przystanków / ładowni (po./poł.) na linii z Nysy do Ścinawy Nyskiej liczony od stacji Nysa. Pogrubieniem zaznaczono stację węzłową, kursywą obiekty nieczynne/nieistniejące:
- , Nysa (Miasto), st./po., km 0,000
- , Nysa Dworzec Mały, st., km 0,923
- , Nysa Nowy Świat, poł., km 2,481
- , Hajduki Nyskie, poł., km 5,653
- , Kępnica, poł., km 8,683
- , Wierzbięcice, poł., km 11,999
- , Węża, poł., km 16,515
- , Ścinawa Nyska, poł., km 20,402
- , Ścinawa Mała, st., km 21,093