Rozległa, malownicza przełęcz rozdzielająca masyw Włodarza, a ściślej Sokół od masywu Wielkiej Sowy. Przez przełęcz prowadzi bardzo widokowa droga z Walimia przez Rzeczkę do Sokolca. Dawniej zabudowania Rzeczki i Sokolca stykały się na przełęczy, przez którą przechodziła (i przechodzi nadal) granica powiatów, a wcześniej granica hrabstwa kłodzkiego i księstwa świdnickiego. Od początku XX w. Przełęcz koncentrowała ruch turystyczny jak również stanowiła lokalne centrum sportów zimowych. Sprzyjało temu wybudowanie na przełęczy w 1907r. gospody, a potem schroniska Grenzbaude, a następnie w latach 20. skoczni narciarskiej od strony Sokolca i torów saneczkowych. Popularność miejsca sprawiała, że gospodarstwa od strony Sokolca zamieniano w pensjonaty, niektóre o krótkim żywocie, znane tylko z pojedynczych wzmianek (Falkenbaude, Dinterbaude). Od końca lat 20. przez przełęcz prowadziła linia autobusów poczty niemieckiej. Bezpośrednio po zakończeniu wojny okolice Przełęczy Sokolej nie były bezpieczne. W okolicach pozostały niedokończone sztolnie i budowle naziemne kompleksu Riese, a droga grzbietowa przechodząca przez Przełęcz była marszrutą niedobitków niemieckich wojsk ewakuujących się na zachód. Schronisko, jak i okoliczne obiekty turystyczne zostało opuszczone, zdewastowane i rozebrane. Mimo rozwijającej się od strony Rzeczki zabudowy pensjonatowej oraz powstanie na Przełęczy Sokolej w latach 70. wyciągów narciarskich (kiedyś majątek KWK Nowa Ruda), odczuwalny jest tu brak schroniska, które jak dawniej skupiałoby okoliczny ruch turystyczny (moose).