Budynek z pomieszczeniami gospodarczymi na parterze (stajnie i wozownie) i mieszkaniami obsługi na piętrze. Zbudowany z czerwonej nietynkowanej cegły z dwuspadowym dachem z małym nachyleniem. Po I WŚ, w 1925 r., wejście do części mieszkalnej oddzielono od wejść do pomieszczeń części gospodarczej, zbudowanymi przed częścią z wejściem i domem nr 5 komórkami lokatorskimi ze wspólną bramą od ulicy. Utworzone podwórze zamknęła, nownowozbudowana, kamienica nr 9.