3
 |
 |
||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Johann Wilhelm Heinrich Schlecht urodził się 20 lutego 1881 r. w Münstereifel w Nadrenii. Po ukończeniu szkoły ludowej i progimnazjum w Euskirchen uczęszczał do gimnazjum w Düren, gdzie w kwietniu 1900 r. otrzymał świadectwo dojrzałości. W latach 1900-1905 studiował medycynę w Monachium, Kilonii i Fryburgu. Stopień doktora medycyny Wydziału Lekarskiego Uniwersytetu we Fryburgu oraz uprawnienia do wykonywania praktyki lekarskiej uzyskał w 1906 r. W latach 1907-1909 był asystentem Kliniki Chorób Wewnętrznych ...
Johann Wilhelm Heinrich Schlecht urodził się 20 lutego 1881 r. w Münstereifel w Nadrenii. Po ukończeniu szkoły ludowej i progimnazjum w Euskirchen uczęszczał do gimnazjum w Düren, gdzie w kwietniu 1900 r. otrzymał świadectwo dojrzałości. W latach 1900-1905 studiował medycynę w Monachium, Kilonii i Fryburgu. Stopień doktora medycyny Wydziału Lekarskiego Uniwersytetu we Fryburgu oraz uprawnienia do wykonywania praktyki lekarskiej uzyskał w 1906 r. W latach 1907-1909 był asystentem Kliniki Chorób Wewnętrznych Uniwersytetu Wrocławskiego. W 1909 r. przeniósł się do Kliniki Chorób Wewnętrznych Uniwersytetu w Kilonii, gdzie był współpracownikiem internisty prof. Alfreda Schittenhelma.
Pokaż więcej
Pokaż mniej
W 1911 r. habilitował się i jako docent chorób wewnętrznych otrzymał stanowisko ordynatora oddziału klinicz-nego w Kilonii, zaś w 1912 r. objął stanowisko dyrektora szpitala miejskiego W Düisburgu nad Renem. Podczas I wojny światowej służył jako lekarz w armii pruskiej na froncie wschodnim. W 1917 r. przyznano mu tytuł profe-sora nadzwyczajnego. W 1931 r. został kierownikiem sanatorium kardiologicznego w Ebenhausen pod Mona-chium, które prowadził do 1934 r. Na Dolny Śląsk, do uzdrowiska Bad Altheide (Polanica Zdrój), przeniósł się w wyniku zaistniałej w Niemczech sytuacji politycznej. Tu osiedlił się na stałe, zostawszy dyrektorem i współwłaścicielem sanatorium kardiologicz-nego (ob. „Zdrowie”). 9 kwietnia 1934 r. zawiera związek małżeński z artystką – malarką Luise Gruber, obok której spoczywa na polanickim cmentarzu komunalnym w starannie odnowionej mogile. II wojnę światową małżonkowie spędzili w Polanicy, pozostając tu także po jej zakończeniu. Kiedy w 1946 r. stanowisko lekarzem naczelnym polskiego już uzdrowiska został dr Józef Matuszewski, przekonał on wybitnego niemieckiego kolegę do pozostania tu na stałe, zapewniając mu kontynuowanie pracy naukowej i zawodowej. Do pozostania w Polanicy gorąco zachęcał też profesora ówczesny jej burmistrz Kazimierz Dąbrowski. Tę propozycję profesor przyjął, mimo że z jednej strony jego decyzja spotkała się z dezaprobatą a nawet potępieniem rodaków, z drugiej zaś – co w atmosferze tamtych czasów zrozumiałe – napotkał objawy rezerwy i niechęci nowych mieszkańców uzdrowiska, niekiedy i kuracjuszy. Ale jego zalety: fachowa erudycja, takt i osobista kultura niebawem zyskały mu szacunek i poważanie ze strony polskiego otoczenia. W końcu 1947 r. powierzono profesorowi kierownictwo sanatorium kardiologicznego, tego samego, które pro-wadził w latach 1934-1945 i którego... był wtedy współwłaścicielem Jego współpracownikiem została dr med. Julia Woytowicz. Kiedy w 1948 r. ponownie uruchomiono sanatorium nr I (ob. „Wielka Pieniawa”), prof. Schlecht został w nim konsultantem. Ponieważ polanickie uzdrowisko leczyło przede wszystkim choroby kardiologiczne, profesor prowadził badania głównie w zakresie tej medycznej specjalności, zaś wyniki swych prac publikował w specjali-stycznych czasopismach – zarówno w Niemczech Zachodnich, jak i NRD, wreszcie w polskich – jego ostatnia praca ukazała się w 1951 r. w periodyku „Balneologia Polska”. W lipcu tegoż roku po długiej chorobie umiera żona profesora, on sam przeżywa ją o dwa lata. Osiem ostatnich lat życia spędził w Polanicy, pracując w polskiej służbie zdrowia. Szkolił polskich lekarzy i leczył pacjentów przyjeżdżających tu z całego kraju. Był człowiekiem o głębokiej wiedzy i błyskotliwej inteligencji, ale ujmującym w obyciu, skromnym i małomównym. Humanista i szczery demokrata, przy tym kosmopolita i poliglota - znał dobrze kilka języków obcych. Bardzo lubił muzykę, często grał na fortepianie. Był też bibliofilem. Posiadał piękny księgozbiór lekarski i beletrystyczny, który testamentem przekazał zarządowi uzdrowiska Polanica. Był wybitnym uczonym, znakomitym lekarzem–praktykiem i wytrawnym pedagogiem potrafiącym przekazać innym swą wiedzę i doświadczenie. Bolesław Jaśkiewicz na podstawie opracowań Leszka Barga. |
|||||||||||||||||||||||||
/
|
||
|
||
|
||
|
|
|||||||||||
Heinrich Schlecht (1881-1953) na innych fotografiach
|
|||||||||||
|
|
|||||||||||
|
||
|
||
|
|
||
