Barokowa kamienica o czterech kondygnacjach (łącznie ze szczytem). Elewacja czteroosiowa z poł. XVIII wieku. W parterze widnieje delikatny portal ciosowy o smukłych węgarach i cienkiej koszowej archiwolcie nakrytej obdasznicą przegiętą na końcach obciążonych wazonami.. Pozostała część parteru została zniszczona pod koniec XIX w. wybiciem wielkiego okna wystawowego. Okna w lekkich uszatych obramowaniach i na cienkich parapetach, z których zwisają delikatne festony w tynku. Nakryte są wysokimi tympanonami, łukowo przegiętymi. Tympanony te wraz z wolutami tworzą rodzaj kartuszy wypełniających przerwę między oknami pierwszego i drugiego pietra. Drugie piętro zaakcentowane gładkim gzymsem. Szczyt szeroko rozłożony, o umiarkowanie bujnej sylwecie, podzielony jest czterema gładkimi pilastrami toskańskimi na postumentach. Okno środkowe, z małym eliptycznym okienkiem powyżej jest autentyczne, natomiast dwa pozostałe zostały dorobione ok r. 1900. Nad pilastrami wewnętrznymi stoją wazony. Niegdyś na szczycie kamienicy znajdowała się figurka w pozycji siedzącej (na pewno istniała do 1963 roku). (na podst. Śląsk w zabytkach sztuki - T. Broniewski).