Sztolnie poszukiwawcze po byłej kopalni uranu "Pogórze" w Kowarach, cyt: "...W procesie wykonywania zdjęć emanacyjnych w 1952 r. wykryto cały szereg anomalii, które następnie rozpoznawane były rowami geologicznymi i sztolniami. W dolinie strumyka Malina zlokalizowane są trzy sztolnie, które spełniały role wyrobisk poszukiwawczych. Obszar zbudowany jest z serii gnejsowej, przy czym obserwuje się różne ich odmiany - gnejsy warstewkowe, kwarcowo - skaleniowe, granitognejsy, gnejsy pegmatytowe itp. w obrębie gnejsów występują pasma łupków biotytowych i lamprofirów, których miąższość wynosi od kilku centymetrów do 1m, rzadko więcej.

Sztolnia nr 21 biegnie w kierunku wschodnim i posiada 275 m długości. W sztolni wykonano całą serię chodników o ogólnej długości 265 m, które śledziły naruszenia dyzjunktywne bądź kontakty odmian skalnych. Drobne przejawy mineralizacji uranowej stwierdzono w lewym bocznym chodniku nr 2 w obrębie przecięcia uskokiem wkładki łupków biotytowo- amfibolowych. Czerń uranowa występowała w formie drobnych żyłek wyciągniętych wzdłuż złupkowacenia. Oprócz czerni uranowej spotykały się wpryśnięcia pirytu i markazytu, zaś materiałem żylnym był kalcyt. Wejście do sztolni jest zawalone.

Sztolnia nr 22 położona ok. 320 m na północ od sztolni nr 21 miała na celu wyjaśnienie anomalii emanacyjnej stwierdzonej na powierzchni. Biegnie ona w kierunku południowo-zachodnim na długości 162m i w obrębie tej sztolni wydrążono przekopy i wcinki o ogólnej długości 170 mb, które rozpoznawały przebieg naruszeń tektonicznych oraz kontakty wkładek łupkowych. W niektórych ziarnach kwarcu i biotytu w żyłach o pegmatytowym charakterze spotykano wpryśnięcia uranotorytu. Przemysłowej zawartości uranu nie stwierdzono. Wejście do sztolni jest zawalone.

Sztolnia nr 23 Powierzchniowe poszukiwania prowadzone 1955 r. w odległości ok. 300m od sztolni nr 22 stwierdziły obecność anomalii radiometrycznej jak również zwiększoną radioaktywność wód. Dla rozpoznania tych anomalii wydrążono sztolnię nr 23. Biegnie ona w kierunku północno-wschodnim na długości ok. 210m w odległości 75m od wlotu napotkano strefą tektoniczną i w prawym ociosie założono chodnik biegnący wzdłuż tej strefy, w kierunku południowo-wschodnim. W obrębie tej strefy napotkano drobne żyłki kalcytu z wtórnymi minerałami uranowymi. Jednak większych koncentracji rudnych nie stwierdzono. Wyrobisko zlikwidowano w 1955 roku, wejście do sztolni jest możliwe.

Źródło: Władysław Adamski, Złoża i przejawy rudne w obrębie Bloku Karkonoszy po stronie polskiej, s. 12