Dawna Szkoła Boromeuszek "Maria Hilf" ((Mario pomóż!) W 1861r. magistrat Ząbkowic na wniosek delegacji szkolnej postanowił utworzyć wyższą klasę dla dziewcząt i powierzyć jej prowadzenie zakonnicy ze zgromadzenia boromeuszek, które od 1857r.pracowały w szpitalu św. Jerzego. Prezes sądu powiatowego Knopfler umożliwił boromeuszkom zamieszkanie w domu przy ulicy Nowej (obecnie Proletariatczyków) nr 9. i otwarcie katolickiego przedszkola, szkoły i świetlicy dla dzieci. Wkrótce po staraniach Knopfler zakupił, od właściciela młyna Josepha Negwera, sąsiednią działkę nr 10 i wybudował na niej duży dom z przeznaczeniem na siedzibę boromeuszek. w 1890 r. stała się konieczna przebudowa i powiększenie budynku, który już 29 września tego roku został poświęcony. Wewnątrz urządzono pracownię do nauki robót ręcznych, sale lekcyjne, pracownię krawiecką, sale jadalne, kuchnię i kaplicę Najwyższego Serca Jezusowego. Wkrótce zostały zakupione posesje nr 8, 11 i 12 i po wyburzeniu stojących na nich domów urządzono na ich miejscu ogród przed klasztorem, a także ponownie powiększono budynek oraz doprowadzono do niego wodociąg i instalację gazową. W 1898 r. w klasztorze mieszkało 19 zakonnic. Opiekun boromeuszek proboszcz Hermann zmarł 30 XII 1904 r., a jego następca ksiądz Aloes Reimann kontynuował dzieło poprzednika. Zakupił on posesję nr 13, na której w 1908 r. wzniesiono budowlę w kształcie kościoła z wydzielonym prezbiterium i sygnaturką nad fasadą. Górną część zajmowała kaplica, a dolną aula i sala gimnastyczna. W latach 1910-1911 urządzono ogród za budynkiem klasztornym. W 1912 r. zakupiono od młynarzowej Negwer posesję, na której znajdowały się budynki gospodarcze i ogród. Po przebudowie urządzono tam pralnię, prasowalnię, kilka chlewów. W 1947 r. w zabudowaniach dawnej szkoły boromeuszek utworzono Państwowy Dom Dziecka dla sierot wojennych, który 1 IX 1959 r. został przekształcony w Państwowy Zakład Wychowawczy dla dzieci upośledzonych i równocześnie działała tu szkoła podstawowa specjalna. Od września 1972 r. utworzono również Zasadniczą Szkołę Zawodową o kierunku monter podzespołów elektrotechnicznych, a placówka otrzymała nazwę Specjalny Ośrodek Szkolno-Wychowawczy. Od 1999r. działa tu także Gimnazjum. Obok wejścia jest wmurowana tablica pamiątkowa: Na XX lecie Specjalnemu Ośrodkowi Szkolno- Wychowawczemu nadano imię Janusza Korczaka. (opracowane na podstawie
)