Wzniesiony w latach 1790-1795 klasycystyczny pałac reprezentuje typ charakterystyczny dla architektury rezydencjalnej tego czasu na Śląsku. Autor projektu pozostaje nieznany. Około 1890 roku, do elewacji ogrodowej dobudowany został ryzalit z reprezentacyjną klatką schodową, a do fasady portyk. Obiekt jest murowany, założony na planie prostokąta (15x30m), z czworobocznym ryzalitem od strony zachodniej, piętrowy, nakryty dachem mansardowym z naczółkami. Partia środkowa i naroża fasady zaakcentowane pilastrami. Wejście główne, od wschodu, poprzedzone portykiem wspartym na czterech neorenesansowych kolumnach podtrzymujących balkon. Przybudówka zachodnia posiada dwuspadowy dach i ukształtowane faliście barokowe szczyty. Pomieszczenia wnętrz są wzbogacone sztukatorskim wystrojem klasycystycznym. W założonym wraz z budową pałacu niewielkim parku jest wiele gatunków drzew i krzewów, dominują dąb, lipa i akacja. Na skraju parku stoi dom ogrodnika, zbudowany w 1855 roku według projektu Thomasa. Budynki folwarczne pochodzą z końca XVIII i początku XIX wieku.
Źródło: Zamki, Dwory i Pałace Województwa Lubuskiego, wydany przez Wojewódzki Urząd Ochrony Zabytków w Zielonej Górze. - FM