Tyniec nad Ślęzą, dawniej zwany Tyńcem Wielkim kilkukrotnie gościł słynnego króla pruskiego -  Fryderyka Wielkiego. 15 lutego 1742 r. około 2 po południu spotkał się on tam z księciem Bawarii, 600 huzarami i 10 armatami. Król zamieszkał w czasie tej wizyty w starym pałacu, a książę na plebanii. Kolejną bytność Fryderyka odnotowano w Tyńcu 28 lat później. 21 sierpnia 1770 r. król przybył tu z Ferdynandem, księciem Hesji-Kassel i Brunszwiku około godziny 10. Panowie udali się w powozie zaprzężonym w osiem koni do ogrodu urządzonego w stylu francuskim i raczyli się tam śniadaniem wydanym przez gospodarza - Grafa Falkenhayna. Królowi podobał się dobrze zagospodarowany ogród z oczkami wodnymi i alejkami wśród drzew. Fryderyk powiedział Falkenhaynowi, że powinien tu zbudować dwór. Ten odparł, że jest tylko beneficjentem i jego rodziny na to nie stać, a wówczas król odrzekł, że rozumie i w związku z tym przyśle mu złoto z Wrocławia i plany z Berlina. Usłyszawszy to Falkenhayn powiedział, że go wybuduje [1].

Fryderyk Wielki po raz ostatni był w Tyńcu w 1785 r. na przeglądzie wojsk, który przebiegał następująco:

„(…)W sobotę 20 sierpnia król przybył do Tyńca. Na następny dzień miał zaplanowane niewielkie manewry kawalerii, a w poniedziałek zaczął się tam przegląd wojsk. Trwał on cztery dni - od 22 do 25 sierpnia. Kwatera [króla] była w domu sołtysa wsi, a wielu przybyłych dostojników zakwaterowano w okolicznych pałacach (…).

W środę, trzeciego dnia przeglądu manewry zaczęły się od 4 rano, a zakończyły się dobrze po godzinie 10. Przez cały czas ich trwania padał deszcz jak w czasie Potopu. Król Fryderyk skupiony na swym celu nie zwracał na to uwagi, ale jeździł wkoło intensywnie lustrując i przyglądając się dokładnie wszystkiemu, tak jakby nie było deszczu. Nic go nie bolało, tak, że nie założył nawet swojego płaszcza. 6 godzin intensywnych opadów i słaby, stary człowiek, który skończył 73 lata. Król oczywiście przemoknął do szpiku kości. Gdy wrócił do swojej kwatery jego buty były pełne wody, gdy je ściągnął lało się z nich jak z dwóch wiader.

Król przebrał się w suche ubrania i przewodniczył w zwykły sobie sposób w obiedzie, który wkrótce podano. Fryderyk miał przy sobie wielu generałów i gości - La Fayette'a oraz Lorda Cornwallisa, księcia Yorku i jak można było się spodziewać dostał po tym wszystkim gorączki. Przeziębiony król chętnie położył się do łóżka, gdzie zapadł w głęboki sen. Dobrze się wypocił tak jak chciał i obudził się następnego ranka świetnie wypoczęty. Czuł się na tyle dobrze, że dokończył w spokoju swój przegląd i wyruszył w drogę do domu” [2].

Wszystkie tłumaczenia mojego autorstwa.