Węgliniec - duża stacja węzłowa na wys. 187 m npm. na zmodernizowanej linii magistralnej E30. Magistrala ta biegnąc od strony Legnicy - Bolesławca (linia 282
) rozwidla się w Węglińcu na linię pasażerską do Zgorzelca - Görlitz (linia 278
) i linię towarową do Bielawy Dolnej - Horki (linia 295). Obydwie linie zostały również zmodernizowane w latach 2007-2010. Oprócz powyższych z węzła węglinieckiego wychodzą jeszcze dwie, jednotorowe linie - do Lubania przez Gierałtów-Wykroty, linia nr 279
, zelektryfikowana w latach 80., obecnie zamknięta z uwagi na śmierć techniczną, oraz odnoga linii nr 282 - przez Ruszów do Żar i dalej do Jasienia. Oprócz powyższych na stacji w Węglińcu znajdował się osobny Mały Dworzec obsługujący dawniej kolejkę Węgliniec - Czerwona Woda na linii nr 306
. Węgliniec w najlepszych czasach był zatem węzłem sześciokierunkowym.
Budowę stacji kolejowej w Węglińcu, rozpoczęła w 1843 roku znacjonalizowana spółka Kolei Dolnośląsko-Marchijskiej (NME) doprowadzając do połączenia z Legnicą i Berlinem trzy lata później (1.09.1846 r.). Lokalizacja stacji w Węglińcu, wówczas małej osady na pograniczu Puszczy Zgorzeleckiej była kompromisem dla możliwego skomunikowania Górnego Śląska i Wrocławia z Berlinem na północy (przez Frankfurt n.O.) i z Dreznem na południu. Pociągi do Zgorzelca (Görlitz) wyruszyły w 1847 roku. Dla obsługi pasażerów zbudowano tu wyspowy dworzec, otoczony z trzech stron peronami. Forma dworca nawiązywała do budowli obronnej - zamku z dwiema wieżami. Podobny dworzec istniał już wówczas w Jaworzynie, a formę tę powielono również w Görlitz. W latach 1864-1865 zbudowano w Węglińcu nowy dworzec, bezpośrednio w bliskości starszej budowli. Wynikało to z faktu, że od Węglińca do Lubania poprowadzono pierwszą z dwóch odnóg Śląskiej Kolei Górskiej - kolejnej magistrali realizowanej przez NME, która to trasa stała się motorem pobudzającym gospodarkę na obszarze całych Sudetów. Na stacji w Węglińcu zatrzymywały się pociągi najwyższych kategorii, znajdowała się także tutaj potężna ekspedycja poczty i przesyłek bagażowych. Nowy dworzec z lat 60. XIX posiadał udogodnienia pozwalające na obsług pociągów cesarskich. Dworzec w Węglińcu ulokowany wyspowo pomiędzy grupami torów posiadał aż 6 peronów (4 jednokrawędziowe perony przelotowe oraz dwa perony zachodnie umożliwiające bieg pociągów do Zgorzelca i Żar). Dworzec dostępny jest przez przejście podziemne. Dla ruchu towarowego stacja w Węglińcu posiada obszerną, kilkunastotorową grupę torów, oraz 3 górki rozrządowe, z których dwie są nadal używane. Węgliniec posiadał także własną lokomotywownie, istnieją tu 2 hale lokomotywowni, z których jedna już praktycznie nie istnieje. Działa tu także wagonownia. Z uwagi na znaczenie w ruchu kolejowym na stacji przez wiele lat działał magazyn celny i magazyny owoców cytrusowych. Układ torowy to: południowa grupa torów towarowych, a za nią grupa torów ładunkowych wraz z placami ładunkowymi, północna grupa torów towarowych, a za nią grupa torów rozrządowych, grupa torów odstawczych składów osobowych, grupa trakcyjna przy lokomotywowni, tory przy peronach. Stacja obsługiwała bocznicę kopalni węgla brunatnego i brykietownię w Zielonce oraz bocznice składu węgla, magazynów gazu i składów przy wylocie na Zgorzelec.
Modernizacja magistrali E30 z lat 2007-2009 objęła stację Węgliniec w niewielkim zakresie - naprawę główną przeszły tylko dwa tory główne oraz rozjazdy w nich leżące. Największe zmiany poczyniono w urządzeniach sterowania ruchem - ulokowano tu bowiem Lokalne Centrum Sterowania, obsługujące odcinek Węgliniec - Zgorzelec i posterunek w Bielawie Dolnej. Zlikwidowano też działający dotychczas posterunek SKP od strony Zebrzydowy. Na stacji pracują jeszcze dwie nastawnie manewrowe, obsługujące grupę towarową. Węgliniec jest nadal największą stacją przy zachodniej granicy Polski (moose - różne źródła).