Bitwa pod Legnicą – bitwa, która rozegrała się 9 kwietnia 1241 między rycerstwem śląskim (a także krakowskim i wielkopolskim) i wspierającymi go posiłkami niemieckimi (także templariusze – kilkudziesięciu (ok. 100) rycerzy z pachołkami oraz być może Krzyżacy w liczbie kilkudziesięciu) a Mongołami (Tatarami, zwanymi Thartari – "z piekła rodem").

Wojska chrześcijańskie poniosły klęskę, zginął dowodzący nimi książę śląski, krakowski i wielkopolski Henryk II Pobożny. Za: