Zimowy widok z FWP „Piast”, w którym również mieściło się kino "Śnieżka", ul. 1-go Maja (oryginalna ówczesna pisownia) nr 22, obecnie Konstytucji 3 Maja, centralnie na zdjęciu. Po lewej stronie najbliżej to 34. zabudowanie w niegdysiejszej wsi o nazwie Krummhubel, na zdjęciu ma nr 27 (rozebrane na przełomie lat 70/80?), za nim z lewej strony rząd okien a z prawej strony dachu szczytowa ściana budynku nr 29, (spożywczy zwany "delikatesami", dziś chyba sieci L.), a nad nimi pierwsze i drugie piętro (rozbudowany dach i czarny komin) obiektu przy Obrońców Pokoju nr 2. Na parterze mieściła się kawiarnia "Astra" , na piętrze biura FWP, przed frontem na lewo odchodziła ul. Obrońców Pokoju , dziś bez "Pokoju". Komin był osmolony z racji intensywnego użytkowania, w piwnicy (od lewej to był poziom podwórza) mieściła się piekarnia, jedna z czterech które pamiętam. Z prawej strony ulicy najbliższy ośnieżony naczółek dachu ( z całym kominem) to nr 24, następny dach (z oknem i facjatką na lewej połaci) to dom ostatniego laboranta (Ernst August Zoelfel zmarł w 1884) nr 26, nad człowiekiem na chodniku fragment dachu numeru 28, nr 30 "Jemioła" jest niewidoczna gdyż cofnięta od ulicy, ostatni dach to kamienica nr 32, na której od frontu nad parterem symetryczne względem centralnego wejścia wisiały dwa duże szklane czarne szyldy: po lewej zakładu gazowniczego (poniżej było ich biuro) a po prawej salonu fryzjerskiego (działa do dziś!). Samochód przejeżdżał może raz na godzinę, więc saneczkami jeździło się od „Wangu” do stacji kolejowej lub tzw. szlabanu przy skrzyżowaniu ul. Kowarskiej i Wielkopolskiej. Postawiono szlaban a obok posterunek WOP, którego żołnierze sprawdzali czy pasażerowie zatrzymanego autobusu PKS z tabliczką „Karpacz” lub „Bierutowice” posiadają przepustki uprawniające do przebywania w strefie nadgranicznej. Z rodzinnych opowieści słyszałem, że przynajmniej raz udało nieuprawnionemu przyjezdnemu fortelem pokonać posterunek. Gdy autobus zatrzymywał się przy posterunku (tego dnia przypadkiem jednoosobowym), wujek (nie posiadający przepustki) uchylił drzwi i wysiadł przed nosem żołnierza łapiącego już za drzwi, a przez ramię rzucił „Ja na Birkit” kierując się w dół, skąd przyjechał autobus.. Tak zwano wtedy najniższą część Karpacza przy fabryce papieru, później nazwaną Brzezie Karkonoskie i naprawdę w większości należącą do Miłkowa, lecz wtedy nikt nie miał pojęcia o granicach gmin, więc do lasu w którym stoi willa Viola (ul.Brzezie Karkonoskie 26, przedłużenie Wielkopolskiej) wszystko uważano za Karpacz. Wracając do tematu: żołnierz wsiadł do autobusu i wczytywał się w przepustki podróżnych a wujek zawrócił , obok szlabanu do góry kilkadziesiąt metrów i jak gdyby nigdy nic stanął pod wiatą na przystanku „stacja kolejowa”, przy narożniku ulic 1-go Maja i Kolejowej. Kontrola dobiegła końca, szlaban uniesiono w górę, autobus podjechał na przystanek, kilka osób wysiadło, jedna osoba niepostrzeżenie wsiadła i podjechała jeszcze dwa przystanki. W godzinach urzędowych przepustka „ się” znalazła, nikt za kraty nie trafił, pozostało jeszcze jedno ziarnko historii… Posterunek zlikwidowano na fali odwilży popaździernikowej w 1956 r.