Jesteś niezalogowany
NOWE KONTO

Polski Deutsch

      Zapomniałem hasło/login


ä ß ö ü ą ę ś ć ł ń ó ż ź
Nie znaleziono żadnego obiektu
opcje zaawansowane
Wyczyść




Kamienica nr 11 (50) (dawna), pl. Grunwaldzki, Wrocław
morgot: Wydaje mi się, że ten obiekt jest niepotrzebny, tu jest już kamienica z dwoma adresami. Trzeba tylko dodać drugą ulicę do przypisania.
Budynek nr 9-13 (43-51) (54-56) (KDM) Pod Arkadami, ul. Świdnicka, Wrocław
Danuta B.: Pierwotnie, w lokalu klubu był duży salon z instrumentami muzycznymi. Tu właśnie ok. 1969 r. rodzice kupili dla mnie na raty pianino Legnica. Duże przeżycie. Niewiele ugrałam:). Klub to jakoś za Gierka powstał.
Budynek nr 9-13 (43-51) (54-56) (KDM) Pod Arkadami, ul. Świdnicka, Wrocław
PP: Niezręczne to przypisanie. Klub Muzyki i literatury ma adres pl. Tadeusza Kościuszki 10, Galeria SIC ma adres pl. Tadeusza Kościuszki 9-10.
2024 Wystawa zabytkowego taboru kolejowego i zabytkowych samochodów, Wrocław
Mikołaj Cendro: Lokomotywa SU45-079 należąca do prywatnych właścicieli ze Starego Sącza. Maszyna jest w użyczeniu w KSK Wrocław. Jest w pełni sprawna technicznie, często prowadzi pociągi retro po Polsce.
2024 Wystawa zabytkowego taboru kolejowego i zabytkowych samochodów, Wrocław
Mikołaj Cendro: Wagon serii Bcwxzd, typ 110Ac. Zabudowany jako kuszetka (6 łóżek w przedziale). Do około 2017 kursował w PKP Intercity. Naprawa poziomu P4 przeprowadzona w 2023 przez KSK Wrocław. Rok budowy - 1977. Wyprodukowany w fabryce H. Cegielski Poznań.
Budynek nr 17, ul. Wróblewskiego Walerego, Kędzierzyn-Koźle
Iras (Legzol): Jeżeli budynek pełni tylko funkcję mieszkalną, nie wspominamy tego w nazwie. Wystarczy tylko "Budynek nr 17" lub, jeżeli obiekt na to zasługuje "Willa nr 17". Wiem, na portalu funkcjonują "budynki mieszkalne", ale to są relikty czasów minionych :)

Ostatnio dodane
znaczniki do mapy

Parsley
StaSta
Sendu
Parsley
Parsley
Parsley
MacGyver_74
MacGyver_74
MacGyver_74
MacGyver_74
kitapczy
MacGyver_74
Parsley
dariuszfaranciszek
morgot
Sendu
Sendu
prysman
Termit
Sendu
atom

Ostatnio wyszukiwane hasła


 
 
 
 
Świdnicki przemysł po II wojnie światowej
Autor: janusz50938°, Data dodania: 2013-01-19 01:51:58, Aktualizacja: 2013-01-29 23:06:21, Odsłon: 5721

Świdnica po 1945 roku.

                            Wyzwolenie Świdnicy zbiegło się z dniem zakończenia działań wojennych w  całej Europie. Nadeszło ono , a w zaszadzie nadjechało od północy na 

   czołgach z czerwoną gwiazdą.

                           Kilka dni póżniej w mieście pojawiła się polska administracja. Zdecydowana większość zakładów przemysłowych w mieście jakie zastała wspomniana

 wcześniej administracja była zdewastowana, zniszczona pożogą wojenna. Stanowiły one kompleksy nagich murów i 

pustych hal fabrycznych

                          Garstka pionierów mająca za zadanie zagospodarowanie zakładów , miała niezwykle poważne i trudne zadanie. Mieli do dyspozucji zdewastowane

  i zarzucone odpadami i wwszelkiego rodzaju złomem hale, dziurawe dachy i kilka przestarzałych maszyn wymagaących kapitalego remontu.

                          Park maszynowy, urządzenia zostały częściowo zdemontowane lub zniszczone przez wycofujące się oddziały Niemieckie, większośc z nich udało się

  odzyskać, gdyż nie zdążyły opuścić terenu Dolnego Śląska. Zdecydowanie większej dewastacji dokonali już Rosjanie, ich administracja wojskowa kontrolowała pra

  ktycznie cywilne i komunalne obiekty, często funkcjonowało to na zasadzie najzwyklejszego rabunku.


                       Na przełomie sierpnia i września 1945 zakończył sie w mieście pionierski okres odbudowy i uruchamiania zakładów przemysłowych. Stało się to za

  za pośrednictwem powołanych delegatur MinisterstwaPrzemysłu i Handlu, które przejęło zadania od przemysłowych grup operacyjnych ( działo się tak na terenie

 całego Dolnego Śląska. I tak 26 czerwca rozpoczęły produkcję Zjednoczone Zakłady SZpilek, Okuć i Przyborów Tkackich. Jego odbiorcą był cały przemysł

 włókienniczy w kraju. W momencie uruchomienia produkcji firma zatrudniała 240 osób.

            Świdnickie Zakłady Artykułów Technicznych

           http://dolny-slask.org.pl/3618059,foto.html

      


                  Już w lipcu grupa około 30 osób rozpoczęła produkcję w istniejącej przed wojną w Świdnicy garbarni skór. Po roku zwiąkszono zatrudnienie do 70 osób

 i przyjęto nazwę Dolnośląskie Zakłady Białoskórniczo- Rękawicznicze " Renifer". 

      Dolnośląskie Zakłady Białoskórnicze " Renifer"


            W połowie lipca  1945 roku rozpoczęto produkcję w Świdnickich Zakładach Przemysłu Wełnianego " Siwela", wówczas to firma nosiła nazwę Państwowa

 Sortownia i Szarparnia Szmat. Firma ta dostarczała surowce i półfabrykaty dla przemysłu włókienniczego w całym kraju. Na początku działalności zarudnianiano

 45 pracowników.


          27 sierpnia Fabryka Wyrobów Ogniotrwałych, która wkrótce zmienia swą nazwę na Dolnośląskie Zakłady Materiałów Ogniotrwałych rozpoczyna swą produkcję.
 Zakłady wytwarzały materiały do obudowy pieców hutniczych i koksowniczych, w początkowej fazie zakład zatrudnił 335 osób.

Dolnośląskie Zakłady Magnezytowe           .


           We wrześniu 1945 od Rosjan przejęto halę produkcyjną kolejowych zakładów naprawczych, które nazwano Warsztaty Kolejowe PKP.  Około 300 osobowa  załoga  ( w tym 25 Niemców) przejęła ogołocone mury fabryczne, park maszynowy i wszelkie urządzenia zostały zdekompletowane  przez wycofujących się Niemców.
Urządzenia te odnajdowano na terenie całego Pogórza Sudeckiego, wykorzystano polski sprzęt wywieziony do Rzeszy podczas okupacji, adaptowano inne urządzenia odnajdowane na terenie całego Śląska. Pod koniec tego roku fabryka podjęła zadania produkcyjne w takiej skali na jaką pozwalało wyposażenie techniczne ,zaopatrzenie w surowce oraz środki energetyczne

   Fabryka Wagonów Świdnica         .


   3 pażdziernik 1945 roku to data przejącia od komendantury radzieckiej Fabryki Liczników i Zegarów Elektrycznych. Na początku rozpoczęto montaż liczników wykorzystując pozostawione prez Niemców części. Dopiero w 1947 roku rozpoczęto produkcję z własych surowców. W 1946 roku firma zatrudniała 205 pracowników (w tym 167 Niemców). Od 1951  fabryka nosiła nazwę, Zakłady Wytwórcze Aparatury Precyzyjnej.

Zakłady Wytwórcze Aparatury Precyzyjnej .


      W 1947 roku rozpoczyna działalność Fabryka Elektrotechniki Motoryzacyjnej. Fabryka powstała od podstaw, do produkcji jedynie wykorzystano przedwojenne hale zakładów innych branż. O wybudowaniu tej fabryki podjęło decyzję Ministerstwo Przemysłu i Handlu, w tym też roku rozpoczęto produkcję pierwszych rozruszników, prądnic i regulatorów napięcia aż do 20 typów samochodów. Na początku zatrudniono 300 osób . Po latach firma została przemianowana na Zakłady Elektrotechniki Motoryzacyjnej " Polmo- Elmot" (wsród mieszkańców nazywana jako ZEM).   

       Polmo- Elmot


       2 sierpnia 1945 roku przejęty został przez polską administrację zakład metalurgiczny, nazwany Fabryka Maszyn i Urządzeń, produkcja ruszyła w listopadzie, zatrudniając 89 osób. Na początku całkowita produkcja (głównie odlewy) była dostarczana do wałbrzyskich kopalni. W 1947 zakład zmienił swą nazwę na Świdnicką Fabrykę Maszyn i Urządzeń Przemysłowych, tym samym ustalając profil swej produkcji. Produkował on m.in. aparaturę dla przemyłu cukrowniczego, elementy wyposażenia mechanicznego dla przemysłu stoczniowego. 

   Odlewnia Świdnica Sp.z o.o. na terenie dawnej ŚFUP


  1946  rok to data powstania Państwowych Zjednoczonych Zakładów Przemysłu Drzewnego, produkujące meble, zabawki, sprzęt sportowy. Na początku swej działalności zatrudniono 300 pracowników. Produkowano tu m.in. obudowy do radioodbiorników produkowanych w dzierżonowskiej " Diorze" oraz Zakładach  im. M. Kasprzaka.

     Dolmeb Sp.z.o.o   


  Uruchomienie i rozwój przemysłu na terenie miasta był w znacznej mierze dziełem ówczesnej, nielicznej kadry technicznej. Do jej obowiązków należała adaptacja całej substancji przemysłowej, zaadaptowanie zdekompletowanego parku maszynowego, doskonalenie własnych i pracowniczych umiejętności technicznych, podnoszenie kwalifikacji w zdecydowanej większości załug pracowniczych pochodzących ze wsi. W związku z tymi potrzebami kadrowymi należało tworzyć szkolnictwo zawodowe różnych stopni i zawodów. Pierwsi absolwenci zaczęli zasilać zakłady pracy w Świdnicy dopiero na początku lat pięćdziesiątych.
Ale to już jest temat do następnego artykułu.


/ / /