Budynek powstał w 1910 r. wg projektu (biorącego wówczas udział w renowacji i przebudowie lwóweckiego ratusza) Hansa Poelziga dla małżeństwa aptekarzy Zwirnarów. Początkowo (od 1914 r.) w wielkim kubaturowo budynku urządzono pensjonat dla chłopców z ubogich rodzin - Knaben-Alumnat Fichteneck a następnie od 1927 r. znalazł się w rękach młodzieży z Schlesischen Jungmannschaft. Powstał obóz pracy dla młodzieży akademickiej i robotniczej (Lwówecki Oboóz Pracy - niem. Löwenberger Arbeitslager) mający na celu wszechstronny rozwój fizyczny i umysłowy uczestników poprzez sport, muzykę, śpiew, teatr, pracę fizyczną czy umysłową; organizowano prelekcje czy dyskusje w grupach. Z powodu trudności finansowych pod koniec l. 20. nastąpił schyłek tej inicjatywy a po 1932 r. dom opustoszał. w 1936 r. budynek został przejęty przez Hitler-Jugend. Jego funkcja w czasie wojny zmieniała się - kwaterowali tu m. in. robotnicy przymusowi, zorganizowano lazaret. W czasie działań wojennych został poważnie uszkodzony a nieużytkowany popadał w ruinę i został stopniowo rozebrany. Z budynku zachował się fragment dolnej kondygnacji i zalane piwnice.