Ruiny zamku Rogowiec wznoszą się na skalistym wierzchołku szczytu o tej samej nazwie 870 m.n.p.m..- (niektóre przewodniki mylnie podają nazwę Jeleniec Mały), leżącego w paśmie Gór Suchych w Górach Kamiennych. Cały szczyt zbudowany z permskich melafirów (trachybazaltów), usiany jest malowniczymi o charakterystycznym zabarwieniu skałkami. W związku z takim położeniem bryła zamku miała nieregularny kształt, dostosowany do terenu i obejmowała mniej więcej trójkat o wymiarach 30 x 20 m. W najwyższym punkcie, w narożu stała potężna kamienna, cylindryczna wieża o średnicy ok. 10 m. Z wieży tej zachował się jedynie fragment przyziemia. Poniżej w kierunku północno-wschodnim, na splantowanym wierzchołku mieściły się budowle mieszkalne i gospodarcze otoczone kamiennym murem obwodowym, z którego zachowały się tylko resztki.
Przyjmuje się, że budowniczym zamku był książę świdnicki Bolko I lub jego syn książę śląski i świdnicki, zięć króla polskiego Władysława Łokietka - Bernard. Zamek ten miał stanowić zabezpieczenie średniowiecznego traktu handlowego zwanego Wysoka Drogą, przebiegającego u stóp Rogowca w Dolinie Rybnej, ale głównym jego zadaniem, podobnie zresztą jak sąsiednich zamków Radosno i Nowy Dwór była ochrona granic księstwa od strony Czech.
W latach 1292-99 burgrabią na zamku był Reinczko Schoff, ze sławnego później śląskiego rodu rycerskiego Schaffgotschów. Zamek Rogowiec należał wówczas do jednego z ważniejszych strategicznie zamków Księstwa Świdnickiego. W latach 1361-74 załogą zamku dowodził burgrabia Nicolaus de Bolcze. Po śmierci księżnej Agnieszki, wdowy po synie księcia Bernarda - Bolku II na skutek jego wcześniejszych umów z królem Karolem IV zamek z całym (niestety) księstwem wtedy już świdnicko-jaworskim stał się własnością korony czeskiej. Do Rogowca należały rozległe tereny, sięgające na północ aż po Bystrzycę Górną, Lubachów i Niedźwiedzice, na wschód po Grzmiącą i Głuszycę, a na zachód po Rybnicę Leśną.
Po włączeniu do Czech na skutek utraty znaczenia strategicznego stał się własnością prywatną. W okresie wojen husyckich został opanowany przez husytów i znacznie przez nich zdewastowany. W XV w był on dwukrotnie w posiadaniu rycerzy-rabusiów. W 1420 r. zdobył go raubritter Franz von Pogorella, a w 1429 r. Wenzel von Schellendorf, który opanował też sąsiednie Radosno. Ten ostatni i jego potomkowie utrzymywali się w nich do roku 1483 kiedy to na rozkaz króla węgierskiego, będącego wówczas okresowo królem czeskim Macieja Korwina jako siedziby rycerzy-rozbójników zostały zdobyte przez Georga von Steina i zburzone. Niektóre źródła podają rok 1497. Od tego czasu zamek pozostaje w ruinie.
W sąsiedztwie zamku są skałki melafirowe o wysokości od 3 do 5 m. Ze stromej góry zamkowej roztacza się przepiękny widok na sąsiednie pasma górskie : na północ - Góry Wałbrzyskie, na północny-wschód - Góry Sowie i na południe (trzeba trochę przemieścić się na szczycie)- Góry Kamienne.
Nazewnictwo zamku na przestrzeni lat : 1242 Hornberch Castellanus
1318 Hornsburg
1392 Domschloss, Heinzetempel
1747 Horn Schloss
1825 Hornschloss
1918 Hornberg
1945 Rogowiec
Opracował K.K. - phantasma1958
(na podst. : Słownik Geografii Turystycznej Sudetów pod redakcją Marka Staffy / Sczawno-Zdrój - Jedlina-Zdrój i okolice Włodzimierz Koszarski / Książęta Piastowscy Śląska - Zygmunt Boras.)