Huta szkła uruchomiona w 1662 r. przez Adama Paula Peterhansela z sąsiedniej wsi Bedřichovka (ob. Czechy). W rękach tego rodu szklarzy pozostawała do 1728 r. Kolejne lata przyniosły wielokrotne zmiany właścicieli. Założoną w 1853 r. spółkę wywodzących się z Bawarii braci Gustava i Karla Pangratzów odziedziczyła w 1893 r. Elisabeth – córka Karla. Hutę kilkakrotnie przebudowywano i modernizowano. Na miejscu starej huty spalonej w 1894 r. wzniesiono duży, masywny obiekt z dwoma piecami do wytopu szkła. W tym samym roku powstała parowa szlifiernia kryształów (rozbudowana w 1931 r.).
Do zakładu należały także cztery szlifiernie napędzane energią wodną. Jedną z nich była szlifiernia w Polanicy, uruchomiona w dawnym młynie Schaara, który Elisabeth Pangratz nabyła pod koniec XIX w. Od 1924 r. zarządcą przedsiębiorstwa był zięć Elisabeth Pangratz porucznik Karl Köhl, brat kapitana Hermanna Köhla. Pod jego kierownictwem huta przeżyła szczególny okres prosperity, a wyroby z Lasówki docierały do najdalszych zakątków świata.