Renesansowa siedziba obronna - zamek wodny w Gniewkowie został wzniesiony w połowie XVI wieku (1569 r.?) przez rodzinę von Reibnitz, być może w miejscu starszej siedziby. Na niezachowanym portalu widniała data 1569 rok. Dwór przekształcono w XVIII wieku. Obiekt został prawdopodobnie uszkodzony pod koniec II w. św., gdyż na linii Zimnik, Gniewków, Czernica Roztoka stał front od lutego do maja 1945 r. Po zakończeniu drugiej wojny światowej dwór stał opuszczony, a nowe władze nie miały pomysłu na jego zagospodarowanie. W karcie zabytku we wrześniu 1965 r. pisano że obiekt jest "zaniedbany, zdewastowany, uszkodzenia elementów konstrukcyjnych - stropy, sklepienia, pęknięcia ścian, uszkodzone pokrycie dachowe, zdewastowane wnętrza". W przewodniku z 1973 roku Stanisław Jastrzębski pisał o ruinie dworu. Wspomniał również o resztkach portalu. Rok później rezydencja w Gniewkowie została wymieniona w katalogu zabytków przeznaczonych do społecznego zagospodarowania przygotowanego przez Biuro Studiów i Dokumentacji Zabytków we Wrocławiu. Prawdopodobnie ruina dworu w Gniewkowie została zburzona wkrótce po tej inicjatywie. Obecnie śladem po rezydencji pozostaje kamienny most przerzucony nad wyschniętą fosą. Możliwe, że zachowały się również piwnice budynku, są jednak przysypane i zupełnie niedostępne. Do dziś przetrwała także część gospodarczych zabudowań pofolwarcznych. Podczas wizyty w wiosce warto również odwiedzić przykościelny cmentarz z płytami grobowymi dawnych właścicieli dworu.