We wsi znajduje się kamienny, barokowy kościół filialny św. Marcina z 1706 roku, zaprojektowany przez Konstantyna Kristena, poddany gruntownej renowacji w 1848 roku (przemalowano freski, wymieniono dach na ceramiczny typu dwuspadowego). W 1858 roku częściowo spłonął od pioruna, jednak szybko odbudowano go. Zawdzięczał to popularności licznych pielgrzymek ku czci św. Leonarda od 1841 roku. Jest to budowla salowa z przesadzistą wieżą od frontu ze stożkowym hełmem i o dwóch rzędach okien.
Nawa została przykryta płaskim stropem, a prezbiterium - sklepieniem kolebkowym z lunetami. Wyposażenie głównie neobarokowe z licznymi polichromiami (nawet na gurtach), choć pochodzi z XVI-XIX wieku. Wysmukły ołtarz główny z obrazem patrona (onże na koniu w tondzie) reprezentuje rokoko z drugiej połowy XVIII wieku. W lewym ołtarzu bocznym znajduje się czczony niegdyś szczególnie obraz jego patrona - św. Leonarda z 1869 roku, pędzla Hieronima Richtera. Prawy podobny stylowo, poświęcony MB - zawiera rzeźbę Madonny z Dzieciątkiem, flankowaną przez mniejsze postacie jej rodziców - św. Anny i św. Joachima. Dość skromna ambona (z lewej) z początku XIX wieku, posiada postacie ewangelistów na koszu. Piaskowcowa chrzcielnica z XVI wieku (po prawej w prezbiterium) nakryta jest drewnianą rokokową pokrywą. Malowane stacje Drogi Krzyżowej pochodzą z XIX wieku. Polichromie wyszły spod pędzla Rungego z Ratyzbony. Chór organowy posiada dwie kondygnacje.
Ze strony dariuszfaranciszek°