Późnogotycki kościół parafialny pod wezwaniem św. Szczepana wzniesiono w 1571 r., jak można przypuszczać w miejscu wcześniejszej budowli, bo jak już wspomnieliśmy proboszcz Szczepanowa Tomasz potwierdzony jest źródłowo w 1333 r. Jest to budowla orientowana, murowana z kamienia z kwadratową nawą o sklepieniu krzyżowo-żebrowym wspartym na jednym filarze. Kościół zamyka prostokątne prezbiterium, od zachodu zaś wysmukła wieża z siodłowym dachem. Wystrój wnętrza barokowy z pocz. XVIII w. Na ścianach wewnątrz kościoła i w zakrystii znajdują się interesujące płyty nagrobne i epitafia z drugiej połowy XVI i pocz. XVII w. Zachwycają całopostaciowe płyty nagrobnne Barbary von Sack z 1575 r. oraz monumentalna podwójna płyta właściciela wsi Niederstephansdorf Asmusa Sacka i jego żony Barbary z domu Kockeritz powstałe po 1610 r.
Na ścianie północnej znajduje się min epitafium właściciela Oberstephansdorf, Heinricha von Schindel zmarłego w 1576 r. i jego żony Barbary z domu von Heide i Seifersdorf (Błonie i Rosochata). Jego wizerunek uwieczniono również na zachowanym do dnia dzisiejszego dzwonie z 1571 r. Innym równie ciekawym z historycznego, a i artystycznego punktu widzenia jest epitafium kolejnego posiadacza Oberstephansdorf Hansa von Kanitz zmarłego w 1594 r. i jego żony Barbary z domu von Schindel. Para małżeńska uwieczniona została w tym wypadku w formie alabastrowych klęczących figur ustawionych na gzymsie epitafium. Autorem tego epitafium jest prawdopodobnie działający we Wrocławiu holenderski rzeźbiarz Gerhard Hendrik .
Dziełem rzeźbiarza Gregora Hana jest wielostopniowy, rozbudowany nagrobek zmarłego w młodzieńczym wieku w 1617 r. Hansa von Kanitz. Elementem centralnym komozycji jest całopostaciowa rzeźba z brązu przedstawiająca Hansa von Kanitz. Podczas pobytu w Szczepanowie wojsk francuskich na początku czerwca 1813 r., kiedy to wojska ograbiły pałac, folwark, wieś i kościół, doszło również do aktu wandalizmu związanego z tym nagrobkiem. Któryś z żołnierzy zabrał hełm i szpadę. Rodzinę kolejnych właściciel von Schweintiz upamiętnia nagrobek z 1802 r. Zachowane epitafia i nagrobki w kościele św. Szczepana oraz dzwon z 1571 r. czynią ten kościół miejscem szczególnym w historii tej wsi. Jest on z jednej strony bardzo ważnym miejscem kultu religijnego na przestrzeni stuleci, z drugiej strony jak gdyby muzeum tej wsi, w którym przechowywana jest, ukryta w kamieniu w artystycznej formie, jej przeszłość. Wspomniane epitafia i płyty nagrobne powstałe w okresie reformacji i odrodzenia dokumentują życie wsi w czasie gdy był on kościołem ewangelickim, zródło: - FM