Barokowy zespół pielgrzymkowy św. Anny, wzniesiony w latach 1731-34 z inicjatywy Gotfryda Wedingera - rektora kolegium jezuickiego w Kłodzku. W jego skład wchodzą dwie sąsiadujące ze sobą kaplice. Większa poświęcona jest św. Annie, mniejsza zaś - pokutna - św. Marii Magdalenie, przeznaczona do spowiedzi pielgrzymów. Kaplica św. Anny (1731-1732) była wielokrotnie przebudowywana, pierwotna wzniesiona została w 1525 roku. Jest to budowla z prostokątną 3-przęsłową nawą i półkolistą absydą. Nakryta dwuspadowym gontowym dachem z wyeksponowaną wieżyczką-sygnaturką, zwieńczoną hełmem z prześwitem. Fasada kaplicy św. Anny zwrócona jest w kierunku wejścia do kaplicy św. Marii Magdaleny. Uwagę zwraca bogaty portal podtrzymujący balkonik, pełniący kiedyś rolę zewnętrznej ambony. W niszach ściany widoczne są dwie figury, przedstawiające św. Annę i jej męża Joachima (rodzice Maryi). Wewnątrz znajduje się sklepienie kolebkowe z lunetami oraz plafon z malowidłami S. Föckera z 1734 r. Na szczególną uwagę zasługuje barokowe wyposażenie wnętrza z polichromowanym, drewnianym ołtarzem głównym, uchodzącym jako jedno z większych arcydzieł sztuki barokowej w całej obecnej archidiecezji wrocławskiej, ołtarze boczne, empora, drewniana ambona oraz XVIII wieczne figury i obrazy. Kaplica św. Marii Magdaleny została wzniesiona w roku 1734. Obok wspomnianej wcześniej funkcji spowiedniczej, pełniła rolę kaplicy cmentarnej. Założona została na rzucie 8-boku. Pokrywa ją wielopołaciowy dach z sygnaturką zwieńczoną hełmem z prześwitem. Wewnątrz żaglaste sklepienie z freskami oraz charakterystyczne dwa konfesjonały z 1732 roku. W chwili obecnej zamknięta - trwają prace renowacyjne po powodzi jaka nawiedziła zachodnią część ziemi kłodzkiej w 1998 r.