Rzeźba plenerowa naturalnej wielkości przedstawiająca młodą kobietę z dzieckiem na ręku ujeżdżającą osła została stworzona przez wrocławskiego rzeźbiarza Alfreda Vocke (1886-1944) w roku 1922. Odlew z brązu wykonała berlińska ludwisarnia Hermanna Noacka. Według pierwotnych planów miała być eksponowana w charakterze rzeźby religijnej w ewangelickim kościele św. Krzysztofa jako Madonna auf dem Esel (Madonna na osiołku). Ten zamiar jednak nie został zrealizowany. Pod koniec roku 1928 rzeźba ta była prezentowana na odbywającej się we Wrocławiu wystawie Śląskiego Związku Artystów. W tym samym roku została ustawiona na pięciometrowej ceglanej kolumnie u zbiegu ulic Słubickiej i Szprotawskiej. Przedłużeniem cokołu był niski łamany murek z ławą do siedzenia. Całość była, elementem ozdobnym skweru na nowo wybudowanym osiedlu Westend. Późniejsza nazwa rzeźby miała bardziej neutralny charakter bez odwołań religijnych - Eselreiterin (Jadąca na osiołku). Powojenny los rzeźby jest nieznany.