Jest to najstarszy zabytek w mieście, zbudowany na przełomie XIV i XV wieku. Patronem parafii jest św. Józef. Pod względem architektonicznym to kościół w stylu neogotyckim. Wewnątrz znajduje się 8 ołtarzy. Przy ołtarzu głównym można zobaczyć renesansowy, kamienny nagrobek starosty Jędrzeja Noskowskiego. Dokładne ustalenie czasu powstania świątyni jest trudne. Kronika parafialna informuje, że drewniany kościół został wzniesiony przed rokiem 1200. Parafię erygował Jakub z Korzkwi – biskup płocki. Budowę obecnego Kościoła rozpoczęto w 1490 r. staraniem, proboszcza makowskiego, ks. Stanisława z Lipia Lipskiego.
Ówczesną świątynię stanowiła prawdopodobnie nawa główna obecnego stanu świątyni. W roku 1511 były prowadzone prace budowlane. W tym czasie powstała poprzedzająca elewację zachodnia kruchta, zwieńczona neobarokowym, tynkowanym szczytem. Wewnątrz kruchty jest sklepienie kolebkowo-krzyżowe, które wskazuje na późniejsze przeróbki. W kruchcie znajduje się również portal ostrołukowy. W tym okresie powstała także prostokątna, trójprzęsłowa, dwukondygnacjowa zakrystia, wraz ze znajdującą się nad nią salką, która pełniła wówczas funkcję skarbca.
Kolejne prace miały miejsce w 1630 r., kiedy dobudowano kaplicę św. Anny. Kaplica św. Anny połączona jest z nawą półkolistą arkadą. Kościół został zniszczony podczas potopu szwedzkiego, pożarów, przemarszu wojsk napoleońskich w 1812 r. W latach 1806-1837 kościół pełnił funkcję więzienia, a następnie piekarni. Doprowadzony do stanu obecnego służy wiernym pełniąc funkcję świątyni, w której odbywają się nabożeństwa religijne oraz koncerty muzyczne
Za Wikipedią