Od 1260 roku wieś należała do Krzyżaków, którzy to w XVI wieku wybudowali kościół katolicki. Po sekularyzacji Prus, kościół został przejęty przez luteranów. W 1599 r. świątynia w Uzdowie została wyposażona w dzwon, odlany w Gdańsku przez Gerdta Bennigka, który władze niemieckie zarekwirowany w czasie I wojny światowej. W 2 poł. XVII wieku do świątyni sprowadzono nowy ołtarz, który zachowany był w stylu barokowym i wedle miejscowego zwyczaju, połączony z amboną. Na przełomie XIX i XX wieku kościół przeszedł remont. W trakcie I wojny światowej świątynia została uszkodzona, jednak po zakończeniu działań wojennych na tym terenie kościół ponownie odbudowano. Przy północnej stronie świątyni umieszczono zakrystię, natomiast od strony południa stanęła niewielka kruchta. Wzniesiono czterokondygnacyjną wieżę, wmurowaną w zachodnią ścianę kościoła. Drzwi do kościoła są dwuskrzydłowe z przeszklonym nadprożem. Sklepienie wewnątrz kościoła wyłożone jest drewnem. Chór obudowany został drewnianą balustradę, wsparty na czterech słupach. Stolarka okienna również drewniana, ostrołukowa. Dach na nawie siodłowy, kryty dachówką ceramiczną holenderką. Wieża natomiast wyłożona jest dachówką karpiówką. Po zakończeniu wojny, katolicy mieszkający w Uzdowie, należeli do parafii w Koszelewach. Od 1945 roku, kościół ewangelicki niszczał i dwa lata później, zdewastowany trafił w ręce katolików z parafii Turzy Wielkiej.
Źródło