| Odpis: Raphael Ostiensis, Dominicus Portuensis et Franciscus Tiburtinus, Episcopi; Thomas, ecclesiae sancti Martini in montibus, Franciscus, ecclesiae sanctorum, Joannis et Pauli, Nicolaus, ecclesiae sanctae Priscae, Leonardus, ecclesiae sanctae Susannae, Antonius, sancti Vitalis, Gendinelus, ecclesiae sanctae Sabinae, et Laurentius, ecclesiae sanctorum quatuor coronatorum, Presbyteri; Federicus, sancti angeli et Marcus, sanctae Mariae, in via lata, Diaconi; miseratione divina sacrosanctae Romanae ecclesiae cardinales, universis et singulis Christi fidelibus, praesentes litteras inspecturis, salutem in Domino sempiternam. Quanto frequentius fidelium mentes ad opera caritatis inducimus: tanto salubrius animarum suarum saluti consulimus. Cupientes igitur, ut Capella, sub invocatione omnipotentis Dei, in memoriam orationis, quam fecit in hortu, et sanctorum, Bartholomei ac trium Regum, sita in parochiali ecclesia beatae Mariae, virginis, oppidi Legnicensis, Wratislaviensis Dioeceseos, ad quam, sicut accepimus, honesta vidua, Rosa Hausin, relicta quondam Johannes Hausze, civis legnicensis, singularem gerit devotionem, congruis freqnentetur honoribus, et a Christi fidelibus iugiter veneretur, ac in suis structuris et aedificiis reparetur, conservetur et manuteneatur; nec non libris, calicibus, luminaribus, ornamentis ecclesiaticis ac rebus aliis divino cultui inibi necessariis, decenter muniatur. Utque Christi fideles ipsi eo libentius, devotionis eausa, confluant ad eandem, et ad reparationem, conservationem, manutentionem ac munitionem hujusmodi manus promtius porrigant adjutrices, quo ex hoc ibidem dono celestis gratiae uberius conspexerint se refectos: Nos Cardinales praefati, videlicet quilibet nostrum per se, supplicationibus, dictae Rosae, nobis super hoc humiliter porrectis inclinati, de omnipotentis Dei misericordia ac beatorum Petri et Pauli, sancti Apostolorum, ejus auctoritate confisi, omnibus et singulis Chrisi fidelibus utriusque sexus, vere poenitentibus et confessis, qui dictam capellam in singulis videlicet feriae sextae in Parasceve et eorumdem Storum Bartholomaei ac Trium Regum et sanctae Catharinae virginis et martiris, nec non ipsius Capellae dedicationis festivitatibus et diebus, a primis vesperis usque ad secundas vesperas inclusive devote visitaverint, annuatim, et ad praemissa manus porrexerint adjutrices pro singulis festivitatibus sive diebus praedictis, quibus id fecerint, centum dies de injunctis eis poenitentiis misericorditer in domino relaxamus, praesentibus perpetuis, futuris temporibus duraturis. In quorum fidem litteras nostras hujusmodi fieri, nostrorumque sigillorum jussimus appensione communiri. Datum Romae, in domibus nostris, sub anno, a nativitate domini, millesimo quingentesimo quarto decimo, die vero prima mensis Aprilis, pontificatus sanctissimi in Christo patris et Domini nostri, Domini Leonis, divina, providentia papae decimi, anno secundo. Et nos Joannes, Dei gratia Episcopus Wratislaviensis etc. Praemissorum Reverendissimorum Dominorum Cardinalium indulgentias, quatenus rite processerint, ratas habentes et gratas, praesentisque scripti patrocinio approbamus et acceptamus. Nostras quoque consuetas quadraginta dierum indulgentias omnibus utriusque Sexus fidelibus vere poenitentibus, contritis pariter et confessis, qui praemissa adimpleverint manusque porrexerint adjutrices, adjicientes, praesentibus, perpetuis temporibus durațuris. Actum et Datum Nisae, die vigesima septima mensis Julii anno, domini millesimo quingentesimo quarto decimo, nostro sub aqqenso segillo.
Przekład powyższego listu odpustowego:
Biskupi: Rafał z Ostii, Dominik z Porto i Franciszek z Tivoli. Kapłani: Tomasz z kościoła św. Marcina [in montibus] na Górze, Franciszek z kościoła świętych apostołów Jana i Pawła, Mikołaj z kościoła św. Pryski, Leonard z kościoła św. Zuzanny, Antoni z kościoła św. Witalisa, Gendinelus z kościoła św. Sabiny i Wawrzyniec z kościoła Czterech Koronowanych Świętych.
Diakoni - Fryderyk z kaplicy św. Aniołów i Marek z kaplicy Najświętszej Marii Panny [in via lata] na Szerokiej Drodze.
Z miłosierdzia Bożego, kardynałowie świętego Kościoła Rzymskiego, wszystkim wiernym Chrystusa, którzy zapoznają się z niniejszym listem, przesyłają wieczne pozdrowienie w Panu.
Im częściej skłaniamy umysły wiernych do dzieł miłosierdzia, tym pełniej troszczymy się o zbawienie ich dusz.
Pragnąc zatem aby kaplica pod wezwaniem Boga Wszechmogącego, położona w kościele parafialnym Najświętszej Maryi Panny w mieście Legnica w diecezji wrocławskiej, dla której jak słyszeliśmy, czcigodna Rosa Hausin, wdowa po zmarłym Johannesie Hausse obywatelu Legnicy, szczególną ma nabożność na pamiątkę modlitwy, którą odmawiała w ogrodzie Getsemani [w kaplicy pod wezwaniem Modlitwa Chrystusa w Ogrodzie Gesetmani], świętych Bartłomieja i Trzech Króli
[aby w/w kaplica, która po raz czwarty zmieniła nazwę] była odwiedzana z należytymi honorami i nieustannie czczona przez wiernych Chrystusa, a także aby była naprawiana, konserwowana i utrzymywana w swojej strukturze i budynku a także odpowiednio wyposażona w księgi, kielichy, świece, ozdoby kościelne i inne rzeczy niezbędne do sprawowania kultu Bożego, tak aby sami wierzący w Chrystusa mogli ją tym bardziej pobożnie odwiedzać i tym chętniej pomagać we wspomnianej renowacji, utrzymaniu, konserwacji i wyposażeniu, im bardziej poczują się tam obficie pokrzepieni tym darem łaski niebieskiej. My wyżej wymienieni kardynałowie, mianowicie każdy z nas z osobna, poruszeni prośbą wspomnianej Róży, która w tej sprawie została nam najpokorniej przyniesiona, według miłosierdzia Boga Wszechmogącego i w mocy jego świętych Apostołów Piotra i Pawła, udzielamy wszystkim i każdemu wierzącemu w Chrystusa obojga płci, prawdziwie pokutującym i spowiadającym się, którzy nawiedzą wspomnianą kaplicę w pewne święta i uroczystości, a mianowicie w Wielki Piątek, w dniu świętego Bartłomieja, św. Trzech Króli oraz św. Katarzyny dziewicy i męczennicy, a także w dzień poświęcenia samej kaplicy, od pierwszych nieszporów do drugich nieszporów, łącznie z tymi ostatnimi, będą odwiedzać kaplicę każdego roku i pomagać wyżej wymienionym, za każdy z tych dni świątecznych lub dni wymienionych z miłosiernej, chrześcijańskiej łaskawości 100 dni odpustu od nałożonych na nich [pokut] obowiązków tym obecnym dekretem, który będzie ważny po wszystkie przyszłe czasy. Aby uwierzytelnić ten list, sporządziliśmy go i potwierdziliśmy naszymi pieczęciami.
Dano w Rzymie w naszych domach w roku Narodzenia Pańskiego tysiąc pięćset czternastym, pierwszego dnia kwietnia w drugim roku panowania Najświętszego Ojca w Chrystusie i naszego Pana Leona, z Bożej Opatrzności papieża dziesiątego (tego imienia).
A my, Jan z łaski Bożej biskup wrocławski, etc., potwierdzamy i przyjmujemy na mocy tego listu odpust wyżej wymienionych najczcigodniejszych Kardynałów, o ile wszystko zostało prawnie uczynione w celu uzyskania i udzielenia go, a także dodajemy nasz zwykły odpust czterdziestu dni dla wszystkich wiernych obojga płci, prawdziwie pokutujących, skruszonych i żałujących, którzy całkowicie wypełnili powyższe i nie odmówili pomocnego wsparcia, odtąd ważny na wszystkie przyszłe czasy. Sporządzono i przekazano w Nysie, dnia 27 lipca, w roku Pańskim tysiąc pięćset czternastym i opatrzony naszą pieczęcią.
Propozycja przekładu T. Berestecki
|
Dwie kaplice przylegające do zakrystii od zachodu są prawdopodobnie późniejszym dodatkiem. Jednak są one już wspomniane w kilku zachowanych dokumentach fundacyjnych ołtarza z XV wieku, choć pod różnymi nazwami [10 000 rycerzy, św. Bartłomieja, św. Trzech Królów, Modlitwa Chrystusa w Getsemani itp.]. Na początku XVI wieku prawdopodobnie popadły one w ruinę. Dlatego w 1514 r. uzyskano dla nich list odpustowy, gwarantujący 100 dni odpustu każdemu, kto przyczyniłby się do naprawy tych kaplic i modliłby się w nich w określone dni świąteczne, które biskup Wrocławia hojnie zwiększył o 40 dni. Ponieważ kazanie Lutra zostało wygłoszone publicznie w tym kościele kilka lat później, można założyć, że ten list odpustowy nie przyniósł pożądanego efektu. Z drugiej strony jest bardzo prawdopodobne, że miejscowy cech sukienników (nierzadko zdarzało się wówczas, że cechy rzemieślnicze lub osoby prywatne zlecały przebudowę i restaurację takich kaplic) zlecił odbudowę tych zniszczonych kaplic. Przynajmniej od tego czasu są one nazywane kaplicami sukienników, a ich ozdobne sklepienia krzyżowe są ozdobione emblematami tego cechu. W 1599 r. magistrat podarował jedną z tych kaplic ówczesnemu Landeshauptmannowi (staroście powiatu) von Zedlitzowi za 60 talarów z przeznaczeniem na dziedziczny pochówek dla niego i jego potomków. Zgodnie z zawartą umową nabywca kazał wybudować w niej kryptę, w której pochowano jego samego i kilku członków jego rodziny. Od tego czasu kaplica ta nosiła nazwę Zedlitzschów. Zwykle była ozdobiona flagami, ale te, podobnie jak znajdujące się tam epitafia, zostały prawie całkowicie zniszczone przez ostatni pożar kościoła. Ponieważ kaplice te znajdowały się wyżej niż zakrystia, ale niżej niż bok kościoła, do którego przylegały, były pokryte stożkowymi dachami, co powodowało częste i czasami kosztowne naprawy.