Klasztor pod wezwaniem św. Anieli, położony na wysokiej górze nad przełomem Nysy Kłodzkiej, zbudowano w latach 1913-16 jako filię i dom wypoczynkowy niemieckich urszulanek z Wrocławia. Otworzono tam w 1916 r. szkołę gospodarczą dla dziewcząt, rozbudowywaną do 1929 r. W listopadzie 1945 r. dom przejęty został, na polecenie władz kościelnych, z rąk urszulanek niemieckich przez urszulanki polskiej prowincji. Kiedy przyjechały trzy pierwsze Polki, w klasztorze przebywało jeszcze 19 sióstr niemieckich, rodziny, które się tam schroniły, a także ok. 50 dzieci. Sierociniec ten subwencjonowany był przez polską Opiekę Społeczną. Stopniowo Niemcy wyjeżdżali, na polecenie władz także niemieckie urszulanki musiały opuścić Bardo w sierpniu 1946 r.
Od początku objęcia klasztoru przez polskie urszulanki miał on charakter domu wypoczynkowego dla różnych grup młodzieży, a także sióstr z całej Polski. Urszulanki miejscowe włączyły się w katechizację dzieci i młodzieży w Bardzie i okolicznych miejscowościach. Komunistyczne władze odebrały siostrom większą część domu. Zajęto ją najpierw na prewentorium, a od 1967 r. na Dom Opieki Społecznej dla dzieci niepełnosprawnych. Cały ten teren siostry odzyskały w 1998 r., a po gruntownych remontach, wspólnota mogła rozszerzyć swoją działalność apostolską i prowadzi dzisiaj dom formacyjno-rekolekcyjny. Autorem projektu był Rudolf Balhorn (1878 -1914), zaprojektował Nowego Jerzego w Lądku- Zdroju . W 2022 r. zgromadzenie urszulanek sprzedały dom diecezji świdnickiej. Z. Waluś.